Wnioskodawczyni złożyła do urzędu gminy wniosek o zawarcie umowy o zwrot kosztów związanych z aktywizacją zawodową repatrianta należy do sfery cywilnoprawnej.
W odpowiedzi dyrektor powiatowego centrum pomocy rodzinie poinformował, że wniosek nie może zostać pozytywnie rozpatrzony. Organ tłumaczył, że zwrotu poniesionych kosztów można dokonywać w okresie nie dłuższym niż 5 lat od dnia nabycia przez repatrianta obywatelstwa polskiego. W sprawie wniosek został złożony po przekroczeniu tego terminu.
Kobieta złożyła skargę do sądu administracyjnego.
WSA zwrócił uwagę, iż sprawa zawarcia umowy o zwrot kosztów związanych z aktywizacją zawodową repatrianta między starostą a pracodawcą nie ma charakteru władczego rozstrzygnięcia organu administracji.
Poznaj Linie Orzecznicze Lex >>>
Nie jest więc stosunkiem administracyjno-prawnym i w związku z tym nie podlega pod kontrolę sądowo-administracyjną.
Zdaniem sądu jeśli ustawodawca w ustawie o repatriacji (Dz.U. z 2014 r. poz. 1392) wprost wskazuje na umowę jako na formę prawną właściwą dla zwrotu części kosztów poniesionych na aktywizację zawodową repatrianta oznacza to, że właśnie w tej – cywilnoprawnej sferze – ustawodawca chciał pozostawić sprawy, które w ten sposób uregulował.
Mimo iż starosta realizuje w drodze umowy zadania z zakresu administracji rządowej to nie przesądza to o administracyjnoprawnym charakterze czynności dokonywanych w ramach wykonywania tych zadań.
Sam przedmiot działania nie jest bowiem wystarczającą przesłanką do uznania, iż samorząd województwa może działać w tym zakresie tylko w formie aktów administracyjnych – podkreślił sąd.
Na podstawie:
Postanowienie WSA we Wrocławiu z 15 lutego 2016 r., sygn. akt III SAB/Wr 15/15, nieprawomocne
