Trybunał Konstytucyjny, rozpoznając pytanie prawne Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, uznał, że część przepisów ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2009 r. Nr 84 poz. 712; dalej jako ustawa ) odnoszących się do systemów realizacji regionalnych programów operacyjnych jest niezgodne z ustawą zasadniczą. Chodzi o art. 5 pkt 11, art. 30b ust 1 zdanie pierwsze i ust. 2 oraz 30c ust. 1 ustawy .

Trybunał orzekł, że niedopuszczalne jest, aby przyjmowane w formie uchwały zarządów województw systemy realizacji programów operacyjnych kształtowały nie tylko kompetencje organów administracji odpowiedzialnych za organizację tych konkursów, ale także sytuację ich uczestników (osób fizycznych, osób prawnych i innych podmiotów wyposażonych w zdolność prawną). Zdaniem Trybunału Konstytucyjnego, normowanie w systemach realizacji sytuacji uczestników konkursów organizowanych w ramach programów operacyjnych jest niezgodne z art. 87 Konstytucji .

Definicja legalna zawarta w art. 5 pkt 11 ustawy stanowi, że system realizacji to zasady i procedury obowiązujące instytucje uczestniczące w realizacji strategii rozwoju oraz programów, obejmujące zarządzanie, monitoring, ewaluację, kontrolę i sprawozdawczość oraz sposób koordynacji działań tych instytucji; system realizacji określa również środki odwoławcze przysługujące wnioskodawcy w trakcie naboru projektów, o których mowa w art. 28 ust. 1 pkt 3 ustawy . Trybunał uznał ten przepis za niezgodny z art. 87 Konstytucji , gdyż dopuszcza on uregulowanie praw i obowiązków wnioskodawców w trakcie naboru projektów finansowanych z programu operacyjnego poza systemem źródeł powszechnie obowiązującego prawa.

To samo tyczy się art. 30b ust 1 zdanie pierwsze ustawy , który zakłada, że w przypadku negatywnej oceny projektu wnioskodawca, po otrzymaniu informacji, o której mowa w art. 30a ust. 3, może wnieść środki odwoławcze przewidziane w systemie realizacji programu operacyjnego, w terminie, trybie i na warunkach tam określonych, i ust. 2 tego artykułu, który nakłada obowiązek, aby system realizacji programu operacyjnego uwzględniał co najmniej jeden środek odwoławczy przysługujący wnioskodawcy w trakcie ubiegania się o dofinansowanie.

Trybunał orzekł również niezgodność z ustawą zasadniczą art. 30c ust 1 ustawy . Przepis ten uzależnia skorzystanie ze skargi do sądu administracyjnego od wyczerpania środków odwoławczych przewidzianych w aktach niebędących źródłem powszechnie obowiązującego prawa.

Przepisy wymienione powyżej we wskazanym zakresie, tracą moc obowiązującą z upływem osiemnastu miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku w Dzienniku Ustaw.

Źródło: www.trybunal.gov.pl 

Przydatne materiały:
 Ustawa z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2009 r. Nr 84 poz. 712)
Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. z. Nr 78, poz. 483 ze zm.)