W art. 122 ust. 1 u.p.s. jest napisane "Osoby kierujące jednostkami organizacyjnymi pomocy społecznej są obowiązane posiadać co najmniej 3-letni staż pracy w pomocy społecznej oraz specjalizację z zakresu organizacji pomocy społecznej."

Czy staż ten może dotyczyć części etatu np. 1/10 czy też musi to być praca na cały etat (a może inną jego część)?

Odpowiedź

Przepisy nie regulują wymiaru czasu pracy odnośnie odbycia stażu pracy w pomocy społecznej.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 122 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej , 3 – letni staż pracy w pomocy społecznej jest jednym z warunków wymaganych przy zatrudnieniu na stanowisku kierownika jednostki organizacyjnej pomocy społecznej. Pojęcie stażu pracy nie zostało zdefiniowane prawnie, dlatego w literaturze przyjmuje się jego szeroką interpretację. Rozumie się pod tym pojęciem świadczenie pracy w jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej, urzędach administracji zajmujących się pomocą społeczną, jak również innych podmiotach realizujących zadania w tej dziedzinie.

Podstawą stażu jest w szczególności świadczenie pracy w ramach stosunku pracy (na podstawie umowy, powołania, wyboru, mianowania). Zasadne wydaje się rozciągnięcie tego wymogu także na inne podstawy świadczenia pracy, w szczególności na umowy cywilnoprawne (np. zlecenie) oraz prowadzenie działalności gospodarczej lub zawodowej. Przy tak szerokiej interpretacji wprowadzanie pozaprawnych wymogów dotyczących wymiaru czasu pracy (całości lub części etatu) nie znajduje uzasadnienia. Nie ma przepisów, które określałyby zależność między wymiarem czasu pracy a spełnieniem wymogu 3-letniego stażu. Dlatego każdy staż w pomocy społecznej, który trwa minimum 3 lata należy uznać za spełniający powyższy wymóg, niezależnie od wymiaru czasu pracy i podstawy jej wykonywania.

Niemniej nie można pomijać ratio legis, omawianego przepisu. Jego celem jest sformułowanie wymogu zdobycia doświadczenia zawodowego. Jeśli zatem w konkretnym przypadku odmówiono by zatrudnienia powołując się na brak takiego doświadczenia spowodowany symbolicznym wymiarem czasu pracy, to ocenę takiej indywidualnej sytuacji należałoby pozostawić sądowi.

Przykład

W. Maciejko, P. Zaborniak, Ustawa o pomocy społecznej. Komentarz, Warszawa 2008, s. 428-429; A. Prekurat, Ustawa o pomocy społecznej z komentarzem, Praca Socjalna 2004, nr 4, s. 234; C. Martysz, S. Nitecki, G. Szpor, Komentarz do ustawy o pomocy społecznej, Gdańsk 199, s. 390.

Przydatne materiały:
 Ustawa z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 ze zm.)