Podczas interwencji funkcjonariusze Policji zatrzymali kierowcę taksówki. Uznali, iż mężczyzna sprawiał wrażenie osoby rozkojarzonej, ponadto nie wykonywał ich poleceń.
W związku z tym funkcjonariusze zwrócili się do wydziału komunikacji z prośbą o rozważenie skierowania kierowcy na badania lekarskie w celu ustalenia istnienia lub braku przeciwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami.
Starosta orzekł o skierowaniu mężczyzny na badania lekarskie.
Kierowca poskarżył się do sądu administracyjnego.
Zdaniem mężczyzny we wniosku organu Policji sformułowana była jedynie prośba o rozważenie skierowania go na badanie lekarskie, jednocześnie bez podania żadnych konkretnych obaw czy podejrzeń, co do jego stanu zdrowia.
WSA uznał skargę za zasadną.
W ocenie sądu, starosta jest zobligowany do dokonania oceny, czy informacja uzyskana z komendy miejskiej policji o istnieniu uzasadnionych i poważnych zastrzeżeń co do stanu zdrowia kierowcy jest wiarygodna.
Poznaj Linie Orzecznicze Lex >>>
Organ musi wskazać przesłanki uzasadniające stwierdzenie o istnieniu zastrzeżeń co do stanu zdrowia kierowcy. Jeżeli w przesłanej informacji ich nie wskazano, starosta powinien zobowiązać do ich uzupełnienia i dopiero wówczas ocenić czy zachodzą przesłanki do skierowania na badania lekarskie.
Tymczasem w rozpatrywanej sprawie starosta nie podjął żadnych czynności zmierzających do potwierdzenia zasadności skierowania skarżącego na badania, nie zażądał żadnych dodatkowych informacji w tym zakresie i nie zwrócił się do Policji o uzupełnienie wniosku.
Sąd przypomniał, iż każda decyzja nakładająca na stronę jakikolwiek obowiązek, w tym obowiązek poddania się badaniom lekarskim, musi być w sposób rzetelny i przekonywujący uzasadniona.
Musi wskazywać nie tylko przepisy prawa stanowiące podstawę wydania decyzji, ale również musi wskazać fakty, które organ uznał za udowodnione – podkreślił sąd.
Na podstawie:
Wyrok WSA w Krakowie z 11 maja 2016 r., sygn. akt III SA/Kr 50/16, nieprawomocny
