Rozpatrywana przez sąd w Olsztynie sprawa dotyczyła rodziny, w której wychowuje się ośmioro dzieci, w tym czworo z pierwszego małżeństwa matki, których ojciec nie żyje. Gmina, po tym jak matka wyszła powtórnie za mąż, odmówiła przyznania dodatku do zasiłku rodzinnego na tę czwórkę dzieci.
Na decyzję tę skargę wniósł Rzecznik Praw Dziecka domagając się jej uchylenia.
W odpowiedzi na skargę Kierownik Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej wniósł o jej oddalenie twierdząc, iż w związku z tym, że wnioskodawczyni wychowuje czworo młodszych dzieci wspólnie z ich ojcem, nie można uznać jej za osobę samotnie wychowującą dzieci.
Do skargi rodzica przychylił się jednak sąd. Uznał argumenty matki, która wskazywała, że osoba samotnie wychowująca dziecko to taka, która wychowuje swoje dziecko bez drugiego z rodziców tego dziecka, a stan cywilny osoby ubiegającej się o świadczenie nie ma znaczenia. W ocenie WSA znaczenie ma fakt, czy dziecko, na które rodzic ubiega się o przyznanie jest wychowywane tylko przez jednego z rodziców, a nie to, czy rodzic ten wychowuje jeszcze inne dzieci wraz z drugim rodzicem tych dzieci. Orzekając w rozpoznawanej sprawie sąd powołał się przy tym na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 23 czerwca 2008 r. (sygn. akt P 18/06). Wskazał, że niezgodne z konstytucją są przepisy ustawy o zaliczce alimentacyjnej, które nie pozwalały jej przyznać, gdy rodzic uprawnionego do zaliczki dziecka zawierał małżeństwo lub pozostawał w nieformalnym związku. Takie zasady przyznawania zaliczki wynikały z tego, że na jej potrzeby przyjęta została definicja samotnego wychowywania dziecka zawarta w art. 3 pkt 17a ustawy z 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. nr 139, poz. 992 z późn. zm.). Zgodnie z nią samotny rodzic oznacza pannę, kawalera, wdowę, wdowca, osobę pozostającą w separacji, rozwiedzioną, chyba że wychowuje wspólnie co najmniej jedno dziecko z jego rodzicem. Sąd stwierdził, że zakwestionowana wyrokiem Trybunału definicja powinna być tak samo zinterpretowana w ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych ( Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz.992 ze zm.).
Reasumując WSA uznał, iż organ pozbawiając wnioskodawczyni prawa do dodatku z tytułu samotnego wychowywania dziecka na tej podstawie, że wychowuje ona wspólnie swoich czworo kolejnych dzieci z ich ojcem, który nie jest jednocześnie rodzicem dzieci, na które strona ubiega się o przedmiotowy dodatek, naruszył przepisy prawa materialnego, tj. art. 11a ust.1 pkt 1 w zw. z art. 3 pkt 17a ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych ( Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz.992 ze zm.) w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, albowiem dokonał niekonstytucyjnej wykładni art. 3 pkt 17a tej ustawy i w związku z tym uznał, że wnioskodawczyni jest osobą samotnie wychowującą synów, ponieważ wychowuje ich bez drugiego z rodziców tych dzieci.
Pobierz orzeczenie:
Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 26 października 2010 r., sygn. akt II SA/Ol 782/10
Na decyzję tę skargę wniósł Rzecznik Praw Dziecka domagając się jej uchylenia.
W odpowiedzi na skargę Kierownik Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej wniósł o jej oddalenie twierdząc, iż w związku z tym, że wnioskodawczyni wychowuje czworo młodszych dzieci wspólnie z ich ojcem, nie można uznać jej za osobę samotnie wychowującą dzieci.
Do skargi rodzica przychylił się jednak sąd. Uznał argumenty matki, która wskazywała, że osoba samotnie wychowująca dziecko to taka, która wychowuje swoje dziecko bez drugiego z rodziców tego dziecka, a stan cywilny osoby ubiegającej się o świadczenie nie ma znaczenia. W ocenie WSA znaczenie ma fakt, czy dziecko, na które rodzic ubiega się o przyznanie jest wychowywane tylko przez jednego z rodziców, a nie to, czy rodzic ten wychowuje jeszcze inne dzieci wraz z drugim rodzicem tych dzieci. Orzekając w rozpoznawanej sprawie sąd powołał się przy tym na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 23 czerwca 2008 r. (sygn. akt P 18/06). Wskazał, że niezgodne z konstytucją są przepisy ustawy o zaliczce alimentacyjnej, które nie pozwalały jej przyznać, gdy rodzic uprawnionego do zaliczki dziecka zawierał małżeństwo lub pozostawał w nieformalnym związku. Takie zasady przyznawania zaliczki wynikały z tego, że na jej potrzeby przyjęta została definicja samotnego wychowywania dziecka zawarta w art. 3 pkt 17a ustawy z 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. nr 139, poz. 992 z późn. zm.). Zgodnie z nią samotny rodzic oznacza pannę, kawalera, wdowę, wdowca, osobę pozostającą w separacji, rozwiedzioną, chyba że wychowuje wspólnie co najmniej jedno dziecko z jego rodzicem. Sąd stwierdził, że zakwestionowana wyrokiem Trybunału definicja powinna być tak samo zinterpretowana w ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych ( Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz.992 ze zm.).
Reasumując WSA uznał, iż organ pozbawiając wnioskodawczyni prawa do dodatku z tytułu samotnego wychowywania dziecka na tej podstawie, że wychowuje ona wspólnie swoich czworo kolejnych dzieci z ich ojcem, który nie jest jednocześnie rodzicem dzieci, na które strona ubiega się o przedmiotowy dodatek, naruszył przepisy prawa materialnego, tj. art. 11a ust.1 pkt 1 w zw. z art. 3 pkt 17a ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych ( Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz.992 ze zm.) w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, albowiem dokonał niekonstytucyjnej wykładni art. 3 pkt 17a tej ustawy i w związku z tym uznał, że wnioskodawczyni jest osobą samotnie wychowującą synów, ponieważ wychowuje ich bez drugiego z rodziców tych dzieci.
Pobierz orzeczenie:
Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 26 października 2010 r., sygn. akt II SA/Ol 782/10