Skarga na m.p.z.p. może być uwzględniona dopiero po przekroczeniu granic władztwa planistycznego (II OSK 355/11, LEX nr 920623)

Obowiązek uwzględnienia skargi na miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego powstaje wówczas, gdy naruszenie interesu prawnego lub uprawnienia jest związane z jednoczesnym naruszeniem obiektywnego porządku prawnego.

Obowiązku takiego nie ma jednak wówczas, gdy naruszony zostaje wprawdzie interes prawny lub uprawnienie, ale dzieje się to w zgodzie z obowiązującym prawem, w granicach przysługującego gminie tzw. władztwa planistycznego, w którego ramach rada gmina ustala przeznaczenie i zasady zagospodarowania terenów położonych na obszarze gminy.

Rada gminy podjęła uchwałę w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru przeznaczonego na cele eksploatacji kruszywa budowlanego. Strona skarżąca wezwała radę gminy do usunięcia naruszenia prawa powyższą uchwałą, powołując się na art. 101 ustawy o samorządzie gminnym stwierdzając, że narusza ona przepisy prawa, w szczególności art. 72 i art. 73  Prawa ochrony środowiska  oraz art. 65 ust. 4 ustawy o ochronie przyrody . Uzasadniając swoje zarzuty, strona skarżąca stwierdziła, że dopuszczenie zgodnie z planem wydobycia kruszywa budowlanego na szeroką skalę w sąsiedztwie, stanowi zagrożenie dla działalności prowadzonej przez podmiot, gdyż grozi unicestwieniem obszaru unikatowego pod względem przyrodniczym.

NSA rozpatrując skargę stwierdził, iż w świetle art. 101 ustawy o samorządzie gminnym dopiero ustalenie przez sąd administracyjny, że doszło do naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia otwiera drogę do merytorycznego rozpoznania sprawy. Powyższe ustalenie dotyczy rodzaju naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia skarżącego i dopiero stwierdzenie wyczerpania dyspozycji art. 101 cyt. ustawy upoważnia do oceny skarżonej uchwały w konsekwencji, której możliwe, chociaż nie zawsze, będzie uwzględnienie wniesionej skargi. Obowiązek uwzględnienia skargi na miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego powstaje wówczas, gdy naruszenie interesu prawnego lub uprawnienia skarżącego jest związane z jednoczesnym naruszeniem obiektywnego porządku prawnego. Obowiązku takiego nie ma jednak wówczas, gdy naruszony zostaje wprawdzie interes prawny lub uprawnienie skarżącego, ale dzieje się to w zgodzie z obowiązującym prawem, w granicach przysługującego gminie - ówcześnie z mocy art. 4 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym - tzw. władztwa planistycznego, w którego ramach rada gmina ustala przeznaczenie i zasady zagospodarowania terenów położonych na obszarze gminy.

Przydatne materiały:
Ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.)
Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. 2009 r. Nr 151, poz. 150 ze zm.)
Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. 2009 r. Nr 151, poz. 1220 ze zm.)