Z dniem 15 lutego 2013 r. weszła w życie ustawa z dnia 14 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o referendum lokalnym oraz ustawy o samorządzie gminnym (Dz. U. poz. 153) , dostosowująca system prawa do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 26 lutego 2003 r. (sygn. akt K 30/02). W swoim wyroku Trybunał wskazał konieczność uzupełnienia art. 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. o referendum lokalnym (Dz. U. Nr 88, poz. 985, z późn. zm.) „treściami wynikającymi z Konstytucji, wraz z którymi stworzy on całkowitą definicję przedmiotu referendum lokalnego”.
Nowelizacja rozszerzyła katalog spraw w jakich mieszkańcy jednostki samorządu terytorialnego mogą wyrazić swoją wolę w drodze referendum lokalnego - o sprawy, które dotyczą społecznych, gospodarczych lub kulturowych więzi łączących daną wspólnotę i jednocześnie nie mieszczą się w zakresie zadań i kompetencji organów danej jednostki samorządu terytorialnego. Dotychczasowe brzmienie art. 2 ustawy o referendum lokalnym powodowało w praktyce, że organy jednostek samorządu terytorialnego odmawiały przeprowadzenia referendum lokalnego, w sprawach, które wprawdzie dotyczyły danej wspólnoty jednakże nie należały do kompetencji organów jednostki (np. zmiana granic jednostki samorządu terytorialnego).
Katalog określony w art. 2 ustawy o referendum lokalnym uzupełniony został również o możliwość „samoopodatkowania się mieszkańców na cele publiczne mieszczące się w zakresie zadań i kompetencji organów gminy”. Ponadto znowelizowany został art. 54 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591, z późn zm.). Zgodnie z nowym brzmieniem wskazanego przepisu samoopodatkowanie mieszkańców gminy może nastąpić wyłącznie w drodze referendum gminnego (art. 7 ustawy o referendum lokalnym, regulujący dotychczas wyłączność referendum w sprawach samoopodatkowania, został uchylony).
Przypadne materiały:
Ustawa z dnia 14 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o referendum lokalnym oraz ustawy o samorządzie gminnym (Dz. U. poz. 153)