Określenie przez radę czasu wypłaty wynagrodzenia, liczby dzieci powierzonych opiece oraz czasu sprawowania opieki wykracza poza przyznaną radzie kompetencję do określenia maksymalnej wysokości wynagrodzenia dziennego opiekuna oraz zasad określenia tego wynagrodzenia. Nie stanowią one bowiem ani o maksymalnej wysokości wynagrodzenia, ani o zasadach jego ustalania.
Rada miasta podjęła uchwałę w sprawie maksymalnej wysokości wynagrodzenia dziennego opiekuna oraz zasad jego ustalania. Wojewoda wskazał, że zgodnie z treścią art. 43 ustawy z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz. U. Nr 45, poz. 235) , rada gminy uchwala w drodze uchwały maksymalną wysokość wynagrodzenia dziennego opiekuna oraz określa zasady jego ustalania, co też rada uczyniła. Jednak w uchwale rada określiła również czas wypłaty wynagrodzenia, liczbę dzieci powierzonych opiece oraz czas sprawowania opieki. Zdaniem organu nadzoru, postanowienia te wykraczają poza przyznaną radzie kompetencję do określenia maksymalnej wysokości wynagrodzenia dziennego opiekuna oraz zasad określenia tego wynagrodzenia. Nie stanowią one bowiem ani o maksymalnej wysokości wynagrodzenia, ani o zasadach jego ustalania. Niezależnie od wskazanego powyżej naruszenia prawa, organ nadzoru wskazał, że kwestionowane zapisy uchwały winny zostać uregulowane w umowie o świadczenie usług zawieranej pomiędzy gminą a opiekunem dziennym. Wśród elementów obligatoryjnych umowy wyróżnić można: wysokość wynagrodzenia oraz sposób i termin jego wypłaty, liczbę dzieci powierzonych opiece oraz czas, na jaki umowa została zawarta. Są to więc te elementy, które rada uregulowała w uchwale.
Organ nadzoru przypomniał, że podejmując każdy akt prawny rada winna mieć na uwadze treść art. 7 Konstytucji stanowiący o działaniu na podstawie i w granicach prawa. Oznacza to, że każde działanie organu władzy musi mieć oparcie w obowiązującym prawie. Podejmując każdy akt prawny (o charakterze prawa miejscowego, jak i nie posiadający takiego charakteru) zawsze należy mieć na uwadze naczelną zasadę prawa administracyjnego, a mianowicie zakaz domniemania kompetencji. Normy kompetencyjne powinny być interpretowane w sposób ścisły, literalny, zakazuje się również dokonywania wykładni rozszerzającej przepisów kompetencyjnych oraz wyprowadzania kompetencji w drodze analogii.
Przydatne materiały:
Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. z. Nr 78, poz. 483 ze zm.)
Ustawa z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz. U. Nr 45, poz. 235)
Rada miasta podejmując uchwałę nie może rozszerzać przepisów kompetencyjnych (Nr NK-N.4131.610.2011.JB6)
Podejmując każdy akt prawny (o charakterze prawa miejscowego, jak i nie posiadający takiego charakteru) zawsze należy mieć na uwadze naczelną zasadę prawa administracyjnego, a mianowicie zakaz domniemania kompetencji. Normy kompetencyjne powinny być interpretowane w sposób ścisły, literalny, zakazuje się również dokonywania wykładni rozszerzającej przepisów kompetencyjnych oraz wyprowadzania kompetencji w drodze analogii.