Rada gminy ustaliła wysokość opłat za zajęcie pasa drogowego dróg należących do gminy.
Prokurator zakwestionował jeden z zapisów uchwały.
Chodziło o zapis, w myśl którego, za niepełny rok kalendarzowy wysokość rocznych stawek opłat obliczana jest proporcjonalnie do liczby miesięcy umieszczania urządzenia w pasie drogowym.
W ocenie prokuratora z ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz.U. z 2013 r. poz. 260), wynika, że opłatę za zajęcie pasa drogowego ustala się jako iloczyn liczby metrów kwadratowych powierzchni pasa drogowego zajętej przez rzut poziomy urządzenia i stawki opłaty za zajęcie 1 m2 pasa drogowego pobieranej za każdy rok umieszczenia urządzenia w pasie drogowym.
WSA przyznał rację prokuratorowi.
Poznaj Linie Orzecznicze Lex >>>
Sąd zgodził się, iż uchwała, zamiast określać wysokość stawek opłaty za zajęcie 1 m2 pasa drogowego dróg publicznych w celu umieszczania w pasie drogowym urządzeń infrastruktury technicznej niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego, wkroczył w materię sposobu ustalania opłat za zajęcie pasa drogowego.
Materia to została już uregulowana przez ustawodawcę w przepisach ustawy o drogach publicznych.
Zatem, w ocenie sądu, rada umieszczając zaskarżony zapis w uchwale, przekroczyła swoje kompetencje.
Na podstawie:
Wyrok WSA w Szczecinie z 21 lipca 2016 r., sygn. akt II SA/Sz 390/16, nieprawomocny
