Wnioskodawczyni wystąpiła do dyrektora miejskiego ośrodka pomocy społecznej (MOPS) o przyznanie specjalnego zasiłku celowego na zakup żywności oraz opłaty związane z utrzymaniem mieszkania.


Dyrektor MOPS odmówił stronie przyznania zasiłku celowego z uwagi na niespełnienie warunku dotyczącego kryterium dochodowego. W uzasadnieniu decyzji podniósł także, że choć zachodzi przypadek, o którym mowa w art.41 pkt 1 ustawy o pomocy społecznej , ograniczone środki finansowe MOPS, przyznane na realizację zadań własnych gminy, duża liczba osób i rodzin ubiegających się i uprawnionych do świadczeń powoduje, że ośrodek w pierwszej kolejności zmuszony jest zaspokoić podstawowe potrzeby bytowe klientów pozostających bez źródeł dochodu, bądź z dochodem poniżej kryterium dochodowego.

WSA przypomniał, iż zgodnie z art. 41 ust. 1  ustawy o pomocy społecznej w szczególnie uzasadnionych przypadkach osobie albo rodzinie o dochodach przekraczających kryterium dochodowe może być przyznany specjalny zasiłek celowy w wysokości nieprzekraczającej odpowiednio kryterium dochodowego osoby samotnie gospodarującej lub rodziny, który nie podlega zwrotowi. O możliwości przyznania specjalnego zasiłku celowego nie decyduje więc dochód strony, a sytuacja życiowa, w której się ona znalazła. Nie można z tej formy pomocy społecznej wyprowadzać wniosku, iż przyznanie takiego zasiłku jest obowiązkiem organu - tak jak czyni się to w odniesieniu do osób spełniających kryteria dochodowe. Szczególne przypadki, o których mowa w przepisie art. 41 pkt 1  ustawy o pomocy społecznej  społecznej muszą być wyraziste i odbiegające od sytuacji osób kwalifikujących się do otrzymania pomocy przy spełnieniu kryterium dochodowego.

Zasady stosowania art. 41 ust. 1  ustawy o pomocy społecznej  wpisywać muszą się więc jednocześnie w cele i zadania pomocy społecznej oraz warunki jej przyznawania, określone w art. 2 i 3 tej ustawy. Stosownie do niniejszych unormowań, pomoc społeczna jest instytucją polityki społecznej państwa, mającą na celu umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężanie trudnych sytuacji życiowych, których nie są one w stanie pokonać, wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości. Pomoc społeczna wspiera osoby i rodziny w wysiłkach zmierzających do zaspokojenia niezbędnych potrzeb i umożliwia im życie w warunkach odpowiadających godności człowieka. Zadaniem jej jest zapobieganie powyższym sytuacjom, przez podejmowanie działań zmierzających do życiowego usamodzielnienia osób i rodzin oraz ich integracji ze środowiskiem. Rodzaj, forma i rozmiar świadczenia powinny być przy tym odpowiednie do okoliczności uzasadniających udzielenie pomocy, a potrzeby osób i rodzin korzystających z pomocy powinny zostać uwzględnione, jeżeli odpowiadają celom i mieszczą się w możliwościach pomocy społecznej.
 

Na podstawie:
Wyrok WSA w Szczecinie z 4 lipca 2013 r., sygn. akt II SA/Sz 482/13, nieprawomocny

Przydane materiały:
Ustawa z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2013 r., poz. 182)