Nie istnieje zatem możliwość nabycia gruntu przyległego w innych udziałach, niż wynikające z zastosowania normy art. 3 ust. 3 ustawy o własności lokali , zgodnie z którym udział właściciela lokalu wyodrębnionego w nieruchomości wspólnej odpowiada stosunkowi powierzchni użytkowej lokalu wraz z powierzchnią pomieszczeń przynależnych do łącznej powierzchni użytkowej wszystkich lokali wraz z pomieszczeniami do nich przynależnymi. Skarb Państwa bądź jednostka samorządu terytorialnego będący właścicielami gruntu wokół budynku nie mogą też zbyć go w całości na rzecz właściciela jednego z lokali, jeśli w budynku znajdują się już wyodrębnione lokale bądź lokale, które mogą zostać wyodrębnione w przyszłości. W takim przypadku winno nastąpić zawsze zbycie ułamkowej części gruntu.
Choć ustawa dopuszcza możliwość ustanowienia prawa użytkowania wieczystego gruntu działki przyległej warto wskazać, iż korzystniejsze dla właścicieli lokali w budynku wydaje się być nabycie gruntu na własność. Rodzaj nabywanego prawa zależy oczywiście od formy prawnej, z jaką związany jest udział właściciela lokalu w gruncie stanowiącym część nieruchomości wspólnej. Jeżeli prawem tym jest użytkowanie wieczyste, właściciele lokali mogą uprzednio skorzystać z roszczenia wynikającego z ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości, aby nabyć własność gruntu pod budynkiem. Zgodnie z przytoczonym aktem prawnym wojewoda (w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa) lub właściwa rada lub sejmik (w przypadku nieruchomości należących do jednostek samorządu terytorialnego) mogą udzielić znacznych bonifikat od opłaty z tytułu przekształcenia. Ponadto, jak wcześniej wspomniano, nabycie prawa własności gruntu przyległego korzysta najczęściej z większych bonifikat aniżeli analogiczne nabycie prawa użytkowania wieczystego.
Reasumując należy stwierdzić, iż roszczenie wynikające z art. 209a ustawy o gospodarce nieruchomościami służy szeroko pojętej normalizacji stosunków właścicielskich we wspólnotach mieszkaniowych. Przede wszystkim niejako zmusza do prawnego usankcjonowania stanu faktycznego, który istnieje długi okres czasu, gdyż niezależnie od wielkości działki stanowiącej nieruchomość, właściciele lokali w budynku korzystali i korzystają w sposób swobodny z gruntu wokół niego traktując go jako swoją własność, nie będąc prawnie zobowiązanymi do ponoszenia ciężarów i obowiązków związanych z własnością. Roszczenie wyrażone w art. 209a ustawy o gospodarce nieruchomościami jest niewątpliwie korzystne dla obu stron umowy sprzedaży gruntu przyległego. Właściciele lokali tworzący wspólnotę mieszkaniową uzyskują tytuł prawny do gruntu, który i tak był przez nich użytkowany, zaś po jego wykupie decydują się najczęściej na pełne zagospodarowanie nabytego terenu. Z punktu widzenia Skarbu Państwa bądź jednostki samorządu terytorialnego, oznacza to wpływy do budżetu z tytułu sprzedaży lub ustanowienia prawa użytkowania wieczystego. Nowi właściciele gruntu są zobowiązani do ponoszenia kosztów jego utrzymania, jak choćby sprzątania, ubezpieczenia, podatku od nieruchomości, opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego gruntu. Ponadto skorzystanie z norm wyrażonych w art. 209a jest realizacją polecenia ustawodawcy mającego na celu zaprowadzenie ładu geodezyjnego i urbanistycznego, oraz prawidłowego prowadzenia gospodarki nieruchomościami komunalnymi.
Przydatne materiały:
Ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. 2010 r., Nr 102, poz. 651 ze zm.)
Ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903, z późn. zm.)
Pisaliśmy o tym również:
Przyległe nieruchomości gruntowe - roszczenie o przeniesienie własności lub oddanie w użytkowanie wieczyste
Przyległe nieruchomości gruntowe - podejmowanie uchwał w sprawie nabycia gruntu przyległego do nieruchomości
Przyległe nieruchomości gruntowe – określenie ceny