Rada gminy podjęła uchwałę w sprawie wprowadzenia zmiany w statucie gminy. Zmiana polegała na wprowadzeniu do statutu zapisu, iż wspólne posiedzenia komisji rady zwołuje i prowadzi przewodniczący z prawem głosowania.

W ocenie WSA organ nadzoru słusznie stwierdził nieważność uchwały rady miejskiej w sprawie wprowadzenia zmiany w statucie gminy. Zapis powyższy narusza bowiem zasady wyrażone w ustawie o samorządzie gminnym , w tym w szczególności wymienione w art. 21. Z ww. przepisu wynika, że rada gminy ze swojego grona może powoływać stałe i doraźne komisje do określonych zadań, ustalając przedmiot działania oraz skład osobowy. Komisje podlegają radzie gminy, przedkładają jej plan pracy oraz sprawozdania z działalności. W posiedzeniach komisji mogą uczestniczyć radni niebędacy jej członkami. Mogą oni zabierać głos w dyskusji i składać
wnioski bez prawa udziału w głosowaniu.

WSA zgodził się z organem nadzoru, że wprowadzona uchwałą rady miejskiej zmiana statutu jest sprzeczna z prawem i jako taka nieważna. Przedmiotowy zapis jest bowiem na tyle ogólny, nieprecyzyjny i lakoniczny, iż nie sposób go zinterpretować inaczej, że chodzi w nim zarówno o zwykłe posiedzenia komisji stałych, jak i doraźnych, które mogą być zwoływane na wspólne posiedzenia, a którym przewodniczyć będzie przewodniczący rady i to dodatkowo z prawem głosowania. Taka zaś zmiana statutu jest niezgodna z przepisami prawa, gdyż w swej treści przewiduje uczestnictwo przewodniczącego w pracach komisji co naruszałoby zasady funkcjonowania m.in. komisji rewizyjnej, w skład której przewodniczący i wiceprzewodniczący rady nie mogą wchodzić, nadto daje osobie nie wchodzącej w skład komisji, tj. przewodniczącemu prawo do głosowania, w sytuacji gdy ustawa wyraźnie zabrania prawa głosu w pracach komisji radnym nie będącym członkami komisji. Dlatego też, zdaniem WSA, nie można mówić jedynie o niedoprecyzowaniu treści zapisu statutu, lecz o istotnym naruszeniu prawa przy uchwalaniu treści przedmiotowego zapisu. Treść nowo zredagowanego zapisu statutu nie budzi bowiem w ocenie Sądu problemów interpretacyjnych. Tym samym, za niezasadny należy uznać zarzut skarżącej dotyczący naruszenia przez organ nadzoru art. 91 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym poprzez błędne jego niezastosowanie. Nieprecyzyjność i lakoniczność wprowadzonego w statucie zapisu narusza zasady prawne, zwłaszcza, że generalizuje udział przewodniczącego rady w pracach komisji, nie wskazując przy tym nawet, w pracach których komisji może on brać udział z prawem do głosowania. Redakcja przepisów prawa winna być dokonywana w taki sposób, aby z treści konkretnego przepisu wynikało prawo i obowiązek, nie zaś aby przepis wymagał interpretacji i odczytywania jego ukrytych intencji. Przepisy winny być bowiem tak zredagowane, aby dokładnie w sposób zrozumiały dla adresatów zawartych w nim norm wyrażały intencje prawodawcy.

Przydatne materiały:
 Ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.)