Marek A. (dane zmienione) zwrócił się do prezydenta miasta o wydanie zezwolenia na zajęcie pasa drogowego, ponieważ chciał, aby jego kiosk mógł nadal stać w dotychczasowym miejscu. Organ stwierdził jednak, że wskazana lokalizacja będzie kolidować z planowaną inwestycją przebudowy ulicy, więc konieczne jest usunięcie obiektu. Warunki zamówienia przewidywały bowiem likwidację słupów i tablic ogłoszeniowych, a także przedmiotowego kiosku. W jego obecnej lokalizacji zaprojektowano ułożenie granitowej kostki kamiennej. Organ podkreślił, że pozostawienie w tym miejscu kiosku kolidowałoby z nowo przyjętą estetyką tego miejsca. Wnioskodawca postanowił więc wnieść odwołanie. Wskazał w nim, że od lat uzyskiwał zezwolenia na zajęcie pasa drogowego. Jednakże rozpoznające sprawę samorządowe kolegium odwoławcze utrzymało sporną decyzję w mocy.
Obiekty budowlane tylko w drodze wyjątku
Sprawą zajął się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, który wskazał, że zgodnie z art. 39 ust. 1 ustawy o drogach publicznych (udp), zabrania się dokonywania w pasie drogowym czynności, które mogłyby powodować niszczenie lub uszkodzenie drogi i jej urządzeń albo zmniejszenie jej trwałości oraz zagrażać bezpieczeństwu ruchu drogowego. Jednakże w art. 39 ust. 3 uop sformułowano wyjątek, zgodnie z którym, w szczególnie uzasadnionych przypadkach lokalizowanie w pasie drogowym obiektów budowlanych lub urządzeń niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego może nastąpić wyłącznie za zezwoleniem właściwego zarządcy drogi, wydanym w formie decyzji administracyjnej. Sąd wskazał, że konstrukcja tego przepisu wskazuje uznaniowość wydawanego w tej sprawie aktu.
Cena promocyjna: 89.1 zł
|Cena regularna: 99 zł
|Najniższa cena w ostatnich 30 dniach: zł
Stanowisko organu nie było dobrze uzasadnione
Skierowany do organu wniosek bezspornie dotyczył wyrażenia zgody na lokalizację obiektu, który nie był związany z potrzebami zarządcy drogi oraz z samym ruchem drogowym. Marek A. zwracał się bowiem i wyrażenie zgody na lokalizację kiosku handlowego o łącznej powierzchni 3 m.kw. (tymczasowego obiektu budowlanego). Dlatego do samej możliwości wyrażenia zgody niezbędne było ustalenie, że obiekt ten nie będzie powodował niszczenia lub uszkodzenia drogi i jej urządzeń albo zmniejszenia jej trwałości lub też zagrażał bezpieczeństwu ruchu drogowego. Konieczne było też wykazanie przez wnioskodawcę, że za wyrażeniem zgody na lokalizację tego stoiska przemawia szczególnie uzasadniony przypadek. Tymczasem podstawową przyczyną odmowy była okoliczność, że kiosk będzie kolidował z planowaną inwestycją przebudowy ulicy. Sąd zwrócił jednak uwagę, że w aktach sprawy nie było materiału dowodowego, na podstawie którego można by ustalić datę rozpoczęcia inwestycji. Ponadto stanowisko organu dotyczące kiosku było znane już 16 maja 2018 r. Nie przeszkodziło to jednak w wydaniu po tej dacie trzech decyzji zezwalających na zajęcie pasa drogowego w tej samej lokalizacji i dotyczące tożsamego obiektu.
Czytaj także: WSA: Nieświadomość zajęcia pasa drogowego ma wpływ na karę >>
Odstąpienie od utrwalonej praktyki wymaga przyczyny
Sąd podkreślił, że z uzasadnienia organów nie wynikało, jakie zmiany w stanie faktycznym sprawy spowodowały podjęcie odmiennego rozstrzygnięcia w spornej decyzji. Natomiast zgodnie z art. 8 § 2 ustawy Kodeks postępowania administracyjnego, organy administracji publicznej bez uzasadnionej przyczyny nie odstępują od utrwalonej praktyki rozstrzygania spraw w takim samym stanie faktycznym i prawnym. Dlatego skoro stan prawny sprawy nie uległ zmianie, a w obrocie prawnym pozostawały decyzje zezwalające na zajęcie pasa drogowego, to dla wydania decyzji odmownej konieczne było ustalenie, że stan faktyczny sprawy uległ zmianie w sposób mający wpływ na treść rozstrzygnięcia. Ponadto sąd uznał za nieistotny, względem ustawowych przesłanek odmowy wydania zezwolenia, podnoszony przez organy argument, że pozostawienie kiosku kolidowałoby z nową estetyką tego miejsca. Kwestia ta nie mogła też zostać poddana kontroli sądowoadministracyjnej, ponieważ w aktach sprawy nie znalazł się jakiegokolwiek materiał dowodowy, który obrazowałby estetykę miejsca oraz kiosku. Mając powyższe na uwadze, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uchylił zaskarżoną i poprzedzającą ją decyzję.
Wyrok WSA w Krakowie z 21 stycznia 2020 r., sygn. akt III SA/Kr 1202/19
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.
