Wójt gminy, reprezentowany przez kierownika gminnego ośrodka pomocy społecznej zwrócił się do NSA o rozstrzygnięcie sporu o właściwość powstałego pomiędzy nim a prezydentem miasta - dyrektorem miejskiego ośrodka pomocy społecznej w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku w sprawie przyznania świadczenia z pomocy społecznej w formie dofinansowania pobytu wnioskodawczyni w domu pomocy społecznej.

Wnioskodawczyni będąc na stałe zameldowana w mieszkaniu konkubenta córki, wystąpiła do miejskiego ośrodka pomocy społecznej o dofinansowanie pobytu w domu pomocy społecznej. W wyniku przeprowadzonego wywiadu środowiskowego ustalono, że wnioskodawczyni przebywa w domu pomocy społecznej na podstawie umowy cywilnoprawnej i w związku z tym jest zameldowana na pobyt czasowy na terenie innej gminy. Wnioskodawczyni podkreśliła, że zameldowanie na terenie innej gminy związane jest jedynie z miejscem korzystania przez nią ze świadczeń pomocy społecznej (w formie usług polegających na całodobowej opiece pielęgnacyjnej i rehabilitacyjnej w domu opieki społecznej wraz z żywieniem, sprzątaniem i praniem), a nie z miejscem jej zamieszkania.

NSA rozpatrując skargę stwierdził, iż spór, jaki zaistniał pomiędzy wójtem gminy, reprezentowanym przez kierownika gminnego ośrodka pomocy społecznej a prezydentem miasta - dyrektorem miejskiego ośrodka pomocy społecznej był sporem o właściwość i dotyczył wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku o przyznanie dopłaty za pobyt jej w domu pomocy społecznej. Wniosek miał swoje oparcie w przepisach ustawy o pomocy społecznej . Ustawa ta, stanowiąc w art. 101 ust. 1, że właściwość miejscową gmin w sprawach z zakresu pomocy społecznej ustala się według miejsca zamieszkania osoby ubiegającej się o świadczenie, nie zawiera jednak legalnej definicji tego ostatniego pojęcia. Z tego powodu zastosowanie w tej mierze znajdują przepisy kodeksu cywilnego. W analizowanej sytuacji istotna była zatem treść przepisu art. 25 k.c., który przewiduje, że miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. NSA podkreślił, iż miejsce zamieszkania osoby fizycznej nie musi być tożsame z miejscem jej tzw. zameldowania. Meldunek bowiem jest bowiem czynnością jedynie techniczną, administracyjną, związaną z miejscem faktycznego pobytu osoby. O zamiarze natomiast jej stałego pobytu w określonej miejscowości decyduje wola tej osoby. NSA wskazał, iż miejscem zamieszkania wnioskodawczyni - w dacie wystąpienia z wnioskiem o dofinansowanie kosztów pobytu w domu pomocy społecznej - była miejscowość, w której ona zamieszkiwała. Wnioskodawczyni fizycznie mieszkała we wspomnianej placówce i - jak wynika to z treści akt administracyjnych - postanowiła przebywać w niej na stałe. W związku z powyższym wójt gminy zamieszkania, jest właściwy do rozstrzygnięcia wniosku o przyznanie wnioskodawczyni dopłaty za pobyt w domu opieki społecznej.

Przydatne materiały:
 Ustawa z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 ze zm.)