Spór w sprawie dotyczył odpowiedzi na pytanie spółki czy zadaszone trybuny i budynek główny stadionu piłkarskiego stanowią budynek w rozumieniu ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 849).
W ocenie organu podatkowego trybuny wraz z płytą boiska stanowią budowlę, zaś budynek główny stadionu stanowi budynek w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Organ podatkowy uznał, że obiekt stadionu nie stanowi budynku za wyjątkiem budynku głównego.
Oznacza to, że podatek od nieruchomości powinien być liczony dla części, na którą składa się budynek główny, na podstawie jego powierzchni użytkowej, a dla zadaszonych trybun i płyty głównej stadionu w wysokości 2% wartości określonej w ustawie.
Natomiast zdaniem spółki stadion piłkarski powinien być zakwalifikowany jako budynek (główny budynek wraz z zadaszonymi trybunami), gdyż spełnia niezbędne warunki określone w przepisach ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, posiada fundamenty, dach, jest wydzielony z przestrzeni przegrodami budowlanymi oraz trwale związany z gruntem.
Poznaj Linie Orzecznicze Lex >>>
NSA rozpatrując sprawę uznał, iż spółka realizowała jedno zamierzenie budowlane w dwóch etapach, a mianowicie budowę stadionu piłkarskiego obejmującą trybuny oraz boisko główne stadionu.
Nieuprawnione jest zatem odrzucenie ustawowej definicji budowli w stosunku do zadaszonych trybun stadionu i próba redefinicji tego obiektu budowlanego jako budynku.
Skoro stadion piłkarski (zadaszone trybuny i płyta boiska ) jest budowlą to nie może stanowić budynku – wyjaśnił sąd.
Na podstawie:
Wyrok NSA z 7 marca 2017 r., sygn. akt II FSK 295/15, prawomocny
