Spółka złożyła do wójta wniosek o zatwierdzenie taryf dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków.
Wójt przekazał do rady gminy propozycję spółki przyjęcia, jednak rada odmówiła ich zatwierdzenia. W opinii rady we wniosku brak było wyjaśnienia, na jakiej podstawie dokonano zmiany sposobu obliczania amortyzacji.
Spółka poskarżyła się do sądu administracyjnego.
WSA uznał jednak, iż spółka nie posiada legitymacji procesowej do zaskarżenia uchwały rady.
Spółka wniosła skargę do NSA.
Zdaniem sądu naruszenie interesu prawnego spółki, a nie jedynie faktycznego, jest ewidentne, realne a nie jedynie potencjalne.
Między zaskarżoną uchwałą a indywidualną sytuacją spółki, mającą oparcie w przepisach prawa nakładających na nią obowiązek sporządzenia projektu taryf i podejmowanie działań w celu ich zatwierdzenia, istnieje bezpośredni i obiektywny związek.
Poznaj Linie Orzecznicze Lex >>>
Nie może budzić wątpliwości że uchwała i wskazywane, w jej uzasadnieniu, powody odmowy zatwierdzenia taryf, dotyczące m.in. sposobu obliczania amortyzacji przez spółkę, miały bezpośredni wpływ na jej sytuację prawną.
Podmiot, zobowiązany do opracowania taryf za dostarczanie wody i odprowadzanie ścieków, poddania ich kontroli wstępnej wójta a następnie kontroli i zatwierdzenia przez radę gminy, posiada legitymację skargową do zaskarżenia uchwały odmawiającej zatwierdzenia tych taryf – podkreślił sąd.
Na podstawie:
Wyrok NSA z 20 marca 2016 r., sygn. akt II OSK 2020/14, prawomocny
