Wójt gminy zwrócił się o rozstrzygnięcie przez Naczelny Sąd Administracyjny sporu o właściwość pomiędzy nim a prezydentem miasta o wskazanie organu właściwego do rozpoznania wniosku kobiety o udzielenie jej pomocy finansowej.
Wójt wyjaśnił, iż obecnie wnioskodawczyni odpłatnie mieszka w hostelu. Jest on prowadzony przez fundację zapobiegania i resocjalizacji uzależnień. Przyjmowane są do niego kobiety pełnoletnie, znajdujące się w trudnej sytuacji życiowej. Pełni on także funkcje czasowych mieszkań adaptacyjnych.
W ocenie wójta to w mieście, gdzie znajduje się hostel, wnioskodawczyni ma swoje centrum życiowe. Jego zdaniem kobieta nie spełnia kryteriów osoby bezdomnej.
NSA nie zgodził się z taką argumentacją.
Sąd przypomniał, iż przez lokal mieszkalny rozumieć lokal służący do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych, a także lokal będący pracownią służącą twórcy do prowadzenia działalności w dziedzinie kultury i sztuki.
Poznaj Linie Orzecznicze Lex >>>
Nie jest lokalem mieszkalnym pomieszczenie przeznaczone do krótkotrwałego pobytu osób, w szczególności znajdujące się w budynkach internatów, burs, pensjonatów, hoteli, domów wypoczynkowych lub w innych budynkach służących do celów turystycznych lub wypoczynkowych.
Lokalem mieszkalnym nie jest również pomieszczenie w ośrodku readaptacyjnym. Jest to pomieszczenie przeznaczone do krótkotrwałego pobytu osób – wyjaśnił sąd.
W związku z tym wnioskodawczyni spełnia przesłanki uznania jej za osobę bezdomną w rozumieniu art. 6 pkt 8 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jedn. Dz. U. z 2015 r., poz. 163 ze zm.).
Na podstawie:
Postanowienie NSA z 15 kwietnia 2016 r., sygn. akt I OW 17/16, prawomocne
