Ustawa planistyczna z 2003 r. była nowelizowana już wielokrotnie, a w 2012 r. został także ogłoszony jej tekst jednolity. Na skutek zmiany tej ustawy, która weszła w życie 21 października 2010 r., powstała istotna niespójność przepisów - uchylony został bowiem art. 17 pkt 10, natomiast w dwóch innych przepisach ustawy (art. 17 pkt 11 oraz art. 18 ust. 1) pozostały odesłania do tego uchylonego przepisu. Na skutek prostego błędu ustawodawcy powstały istotne wątpliwości dotyczące interpretacji przepisów ustawy.




Przepis art. 17 pkt 10 ustawy planistycznej dotyczył końcowego etapu procedury planistycznej - ogłoszenia przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta) o wyłożeniu do wglądu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz organizacji dyskusji publicznej nad tym projektem. Po nowelizacji z 2010 r. treść tego przepisu została przeniesiona do art. 17 pkt 9 ustawy.


Na mocy art. 17 pkt 11 ustawy planistycznej organ sporządzający projekt planu miejscowego zobowiązany jest do wskazania we wskazanym wyżej ogłoszeniu terminu, w którym zainteresowane osoby mogą wnosić uwagi dotyczące wykładanego projektu planu. Z kolei przepis art. 18 ust. 1 ustawy ustanawia powszechne prawo wnoszenia uwag do projektu planu. Oba te przepisy zawierały odesłania do przepisu art. 17 pkt 10. Wobec uchylenia tego punktu mogły powstać wątpliwości co do zamiarów ustawodawcy i znaczenia tego odesłania. Po blisko 3 latach ustawodawca usunął tę lukę i w art. 17 pkt 11 oraz art. 18 ust. 1 ustawy zmienił odesłanie na prawidłowe - do art. 17 pkt 9. Zatem nie powinno już budzić żadnych zastrzeżeń do jakiego ogłoszenia odnoszą się te przepisy.


Jednocześnie ustawodawca doprecyzował końcową część przepisu art. 17 pkt 11 dodając, iż przy obliczaniu terminu do wnoszenia uwag początkiem dla jego obliczania jest zakończenie okresu wyłożenia projektu planu, a nie planu jak było wcześniej.

Oprócz powyższych zmian, nowelizacja wprowadziła ważną korektę w zakresie sposobu wnoszenia uwag do projektu planu. Dotychczasowe regulacje jako zasadę uznawały wnoszenie uwag na piśmie (art. 18 ust. 2) - i to pozostało bez zmian. Na równi z wniesionymi na piśmie ustawa traktowała także uwagi wniesione w postaci elektronicznej opatrzone bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym przy pomocy ważnego kwalifikowanego certyfikatu (art. 18 ust. 3).


Nowelizacja doprecyzowała przepis art. 18 ust. 3 w ten sposób, że jako równoważne do uwag wniesionych na piśmie traktuje się uwagi wniesione w postaci elektronicznej, ale nie tylko opatrzone bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym przy pomocy ważnego kwalifikowanego certyfikatu w rozumieniu ustawy o podpisie elektronicznym (art. 18 ust. 3 pkt 1), ale także opatrzone podpisem potwierdzonym profilem zaufanym ePUAP w rozumieniu przepisów ustawy o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (art. 18 ust. 3 pkt 2) lub za pomocą elektronicznej skrzynki podawczej w rozumieniu przepisów ustawy o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (art. 18 ust. 3 pkt 3). Dzięki tym zmianom ustawa planistyczna jest spójna z innymi przepisami dotyczącymi elektronicznej wymiany dokumentów między obywatelami a organami administracji publicznej. Obywatele, którzy chcą wnieść uwagi w formie elektronicznej, mogą tego dokonać bezpiecznie także za pomocą profilu zaufanego oraz elektronicznej skrzynki podawczej. Z kolei organy administracji mają jednoznacznie określony obowiązek rozpatrzenia uwag wniesionych w ten sposób.

Przydatne materiały:
Ustawa z dnia 8 marca 2013 r. o zmianie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (poz. 405)