Pytanie:
Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach na kierowanie przez przedsiębiorców działalnością w zakresie prowadzenia schronisk dla bezdomnych zwierząt, a także grzebowisk i spalarni zwłok zwierzęcych i ich części wymagane jest uzyskanie zezwolenia. Rada gminy określa, w drodze uchwały, wymagania, jakie powinien spełniać przedsiębiorca ubiegający się o uzyskanie wskazanego zezwolenia. Zezwolenia udziela, w drodze decyzji, wójt, burmistrz lub prezydent miasta właściwy ze względu na miejsce świadczenia usług.
Czy na terenie gminy uzdrowiskowej możliwe jest prowadzenie działalności w zakresie prowadzenia schronisk dla bezdomnych zwierząt, a także grzebowisk i spalarni zwłok zwierzęcych i ich części?
Czy opisane przedsięwzięcia mogą być sprzeczne z zapisami uchwały w sprawie statutu uzdrowiska - powyższy zakaz stanowi również powtórzenie treści art. 38a ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych – dalej u.l.o.?
Odpowiedź:
Schroniska dla zwierząt, grzebowiska i spalarnie nie mogą być prowadzone na terenie gminy uzdrowiskowej. W przypadku uzdrowiska samo zapewnienie, że będzie ono oddalone o co najmniej o 150 m od siedzib ludzkich jest niewystarczające.
Uzasadnienie:
Na terenie gminy uzdrowiskowej nie można prowadzić działalności uciążliwej, a takimi są schroniska dla zwierząt, grzebowiska i spalarnie, które mogą mieć negatywny wpływ na fizjografię uzdrowiska i jego układ urbanistyczny lub właściwości lecznicze klimatu, zgodnie z art. 38a ust. 1 pkt 12, art. 38a ust. 2 pkt 3 i art. 38a ust. 3 u.l.o. Wprawdzie w u.l.o. wprost nie ma zakazu dotyczącego prowadzenia schronisk, grzebowisk czy spalarni dla zwierząt, to jednakże przytoczone przepisy pozwalają na sformułowanie tezy o zakazie tego rodzaju działalności.
Ponadto, nie można prowadzić działalności pozostającej z zapisami statutu uzdrowiska. Także organy administracji architektoniczno-budowlanej i nadzoru budowlanego sprawujące kontrolę w zakresie przestrzegania przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane o zgodności zagospodarowania terenu z miejscowymi planami zagospodarowania przestrzennego oraz zakazy wynikające z art. 38a u.l.u. oraz statutu uzdrowiska, sprzeciwiłyby się lokalizowaniu ww. przedsięwzięć, także wtedy gdyby wójt wydał przedsiębiorcy zezwolenie.
Z prowadzeniem grzebowiska byłby związany obowiązek uzyskania decyzji środowiskowej przed uzyskaniem jednej z decyzji, o których mowa w art. 72 ust. 1 lub ust. 1a ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko - dalej u.o.o.ś., ponieważ przedsięwzięcie to - grzebowisko zwłok zwierzęcych - jest wskazane w § 3 ust. 1 pkt 73 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko – dalej r.p.z.o.ś. Podobnie schronisko może wymagać uzyskania decyzji środowiskowej (§ 3 ust. 1 pkt 102 lub 103 r.p.z.o.ś.). Prawdopodobieństwo uzyskania decyzji środowiskowej dla tego rodzaju działalności na terenie uzdrowiska w zasadzie jest niemożliwe.
Nawet niewielkie schronisko (które nie jest przedsięwzięciem w rozumieniu u.o.o.ś.) nie mogłoby zostać wybudowane nawet w strefie C, bowiem z jego funkcjonowaniem wiązałyby się uciążliwości dla pacjentów (hałas, odory). Istniałoby również zagrożenie zanieczyszczenia wód podziemnych (źródeł).
