Według B. Rozwadowskiej, analizującej pozytywny wizerunek przedsiębiorstw, co akurat może znaleźć zastosowanie także w przypadku podmiotów sfery publicznej, pozytywny wizerunek zapewnia większą stabilność działania oraz zmniejsza ryzyko, jak i ewentualnie koszty pojawiających się kryzysów. Jakość wizerunku ma także ogromne znaczenie dla polityki personalnej. O wizerunku można zatem powiedzieć, że ma on znaczenie strategiczne. Gdy wizerunek jest pozytywny, działanie na rynku staje się znacznie łatwiejsze. Tak więc w ocenie autorki pozytywny wizerunek sprzyja budowaniu relacji podmiotów sfery publicznej z otoczeniem, powodując wzrost zaufania społeczeństwa. A zaufanie społeczne jako efekt pożądanego wizerunku jest niezbędne do ich funkcjonowania.
Wraz z kampanią wyborczą A. Kwaśniewskiego (1995) pojęcie kreowania wizerunku weszło nie tylko do życia politycznego, ale również - publicznego. Struktury (administracji państwowej, samorządowej, sądowniczej) i władze publiczne oceniane są zwykle z perspektywy swoich organów, funkcjonariuszy, urzędników, służb. Wręcz można powiedzieć, że podstawę wizerunku tworzą te osoby, które jako pierwsze mają kontakt z petentem (klientem, użytkownikiem, interesariuszem). Mamy w tym przypadku do czynienia ze swoistym zjawiskiem "rozciągania" ich wizerunku na instytucję publiczną. Stąd tak bardzo ważnym elementem kreowania wizerunku instytucji jest świadomość pracowników o samokreacji, ich wiedza z zakresu komunikacji werbalnej i pozawerbalnej.
Więcej na ten temat znajdziesz w książce "Public relations w sferze publicznej. Wizerunek i komunikacja", Magdalena Tabernacka, Aleksandra Szadok-Bratuń