Udzielenie odpowiedzi na przedmiotowe pytanie wymaga w pierwszej kolejności ustalenia, czym jest kara umowna. Zgodnie z art. 483 ustawy z dnia 23 czerwca 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121) dalej k.c., można zastrzec w umowie, że naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego nastąpi przez zapłatę określonej sumy (kara umowna).

Karę umowną można miarkować stosownie do wielkości szkody >>>

Uogólniając, kara umowna jest należnością pieniężną przypadającą, w tym przypadku zamawiającemu. Jeżeli zamawiający jest zamawiającym w rozumieniu ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 907) dalej p.z.p., to jednocześnie oznacza, iż dysponuje on środkami publicznymi i podlega m.in. ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 885) dalej u.f.p., a także ustawie z dnia 17 grudnia 2004 r. o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 168) dalej u.n.d.f.p.

W tym miejscu należy zauważyć, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 i 2 u.o.n.d.f.p. naruszeniem dyscypliny finansów publicznych jest: nieustalenie należności Skarbu Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub innej jednostki sektora finansów publicznych albo ustalenie takiej należności w wysokości niższej niż wynikająca z prawidłowego obliczenia; niepobranie lub niedochodzenie należności Skarbu Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub innej jednostki sektora finansów publicznych albo pobranie lub dochodzenie tej należności w wysokości niższej niż wynikająca z prawidłowego obliczenia.

Innymi słowy mówiąc, zaniechanie naliczania i dochodzenia kar umownych przez jednostkę sektora finansów publicznych stanowi naruszenie dyscypliny finansów publicznych. Kara umowna (w tym jej wysokość/wartość) jest zatem w tym przypadku należnością publiczno - prawną (finansów publicznych). Jej naliczenie i dochodzenie wiąże się z działalnością jednostki sektora publicznego. Skoro tak, to przyjąć trzeba, że zastosowanie w tym przypadku znajdzie ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2014 r. poz. 782) dalej u.d.i.p.

Dowiedz się więcej z książki
Prawo zamówień publicznych. 631 pytań i odpowiedzi
  • rzetelna i aktualna wiedza
  • darmowa wysyłka od 50 zł

 

W jednym z wyroków NSA stwierdził, że za informację publiczną uznać trzeba informacje wytworzone przez władze publiczne oraz osoby pełniące funkcje publiczne oraz inne podmioty, które wykonują funkcje publiczne lub gospodarują mieniem publicznym (komunalnym bądź Skarbu Państwa), jak również informacje odnoszące się do wspomnianych władz, osób i innych podmiotów, niezależnie od tego, przez kogo zostały wytworzone (vide: wyrok NSA z dnia 30 października 2002 r. (II SA 181/02); wyrok NSA z dnia 20 października 2002 r. (II SA 1956/02) oraz wyrok NSA z dnia 30 października 2002 r. (II SA 2036-2037/02)).

W świetle powyższego zamawiający, który ustalił wartość kary umownej jest zobowiązany do ujawnienia niniejszej informacji jako informacji publicznej.