Grzywna za przekroczenie terminu do wydania decyzji w sprawie pozwolenia na budowę jest rozstrzygnięciem wydanym w toku postępowania administracyjnego (II OSK 967/06)

Przepis art. 35 ust. 6 Prawa budowlanego nie kreuje odrębnego stosunku administracyjno-prawnego pomiędzy organem właściwym w sprawie pozwolenia na budowę a organem wyższego stopnia, ponieważ sankcja, o ktrej mowa w tym przepisie jest integralnie związana ze sprawą o pozwolenie na budowę jak rwnież prawem strony do załatwienia sprawy w określonym terminie.

Postanowieniem WSA w Poznaniu odrzucił skargę prezydenta miasta na postanowienie wojewody w przedmiocie nałożenia kary za przekroczenie terminu do wydania decyzji.

Prezydent miasta wniósł skargę kasacyjną do NSA. W skardze podkreślił, iż naruszono przepis art. 3 § 2 pkt 2 Prawa budowlanego  wobec przyjęcia, iż postanowienie w przedmiocie nałożenia kary za przekroczenie terminu do wydania pozwolenia na budowę nie jest postanowieniem rozstrzygającym sprawę, co do jej istoty ani tez kończącym postępowanie. Ponadto stwierdził, iż postanowienie o nałożeniu kary wydane na podstawie art. 35 ust. 6 Prawa budowlanego  nie stanowi elementu procedury administracyjnej o wydanie pozwolenia na budowę.

NSA nie zgodził się z argumentacją przedstawioną w skardze kasacyjnej. Zdaniem Sądu WSA w Poznaniu trafnie stwierdził, iż przepis art. 35 ust. 6 Prawa budowlanego nie kreuje odrębnego stosunku administracyjno-prawnego pomiędzy organem właściwym w sprawie pozwolenia na budowę a organem wyższego stopnia, ponieważ sankcja, o której mowa w tym przepisie jest integralnie związana ze sprawą o pozwolenie na budowę jak również prawem strony do załatwienia sprawy w określonym terminie. Zatem wymierzenie organowi grzywny, który w zakreślonym terminie nie wydał decyzji w sprawie pozwolenia na budowę jest rozstrzygnięciem wydanym w toku postępowania.

NSA uznał, iż należy podzielić stanowisko Sądu I instancji, iż orzeczenie organu wyższego stopnia o wymierzeniu kary wydane na podstawie art. 35 ust. 6 Prawa budowlanego  w brzmieniu przed nowelizacją wprowadzoną ustawą z dnia 16 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 93, poz. 881 ze zm.) było postanowieniem wydanym w postępowaniu administracyjnym, na które nie służyło zażalenie. W związku z powyższym na postanowienie Wojewody Wielkopolskiego w przedmiocie nałożenia grzywny, nie przysługiwała skarga do sądu administracyjnego, bowiem nie miała waloru postanowienia, o którym mowa w art. 3 par. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Brak jest również przepisów szczególnych, które przewidywałyby w takiej sytuacji kontrolę sądowo-administracyjną.

NSA oddalił skargę kasacyjną.

Przydatne materiały:
Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 118 ze zm.)

Zobacz orzeczenie:
Postanowienie NSA w Warszawie z dnia 25 października 2010 r., sygn. akt II OSK 967/06