Rada gminy podjęła uchwalę w sprawie opłat za dostawę wody i zbiorowego odprowadzania nieczystości ciekłych na terenie gminy, wskazując jako podstawę prawną art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy o samorządzie gminnym w związku z art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy o gospodarce komunalnej . Wojewoda wniósł do WSA skargę na tę uchwałę. Zdaniem wojewody rada gminy, podejmując uchwałę, przekroczyła uprawnienia zastrzeżone dla organu stanowiącego gminy.

WSA uwzględnił skargę. Rada gminy, działając jako organ stanowiący, uchwaliła obowiązujące stawki opłat za dostarczanie wody oraz odprowadzanie nieczystości wyłącznie na podstawie ogólnych przepisów kompetencyjnych, w rezultacie naruszając przepisy obowiązującej ustawy szczególnej. Zdaniem wojewody art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy o gospodarce komunalnej  nie znajduje zastosowania w materii regulowanej w zaskarżonej uchwale. Z datą wejścia w życie wskazanej ustawy (tj. od 14 stycznia 2002 r.) rady gmin utraciły uprawnienie do ustalania cen i opłat za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i odprowadzanie ścieków, posiadając jedynie kompetencje do zatwierdzania taryf określonych przez przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjne. Fakt, że gmina wykonuje zadania przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego, nie oznacza, że zwolniona jest z obowiązku zachowania trybu, o którym mowa w art. 20 ust. 1 oraz art. 24 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2006 r., Nr 123, poz. 858 ze zm.), a także że radzie gminy przysługuje kompetencja do ustalania stawek opłat za wodę na podstawie art. 4 ustawy o gospodarce komunalnej .

Zadanie gminy o charakterze użyteczności publicznej musi być wykonywane zgodnie z przepisami ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i odprowadzaniu ścieków. Tymczasem w tej sprawie rada gminy podjęła uchwałę ustalającą ceny jako organ stanowiący. Zdaniem WSA zasadne jest też stanowisko wojewody co do braku kompetencji rady gminy do zatwierdzenia taryf w sytuacji wspólnego wykonywania przez gminy zadania w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków oraz przeniesienia w związku z tym wymienionych uprawnień na właściwy organ związku międzygminnego. Nie może podlegać aprobacie sytuacja, że na obszarze gminy to samo zadanie publiczne byłoby realizowane w drodze uchwał właściwych organów różnych osób prawnych (gminy i związku międzygminnego).

WSA stwierdził nieważność uchwały.

Pobierz orzeczenie:
Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 8 sierpnia 2010 r., sygn. akt II SA/Gd 329/10

Przydatne materiały:
Ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.)
Ustawa z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. z 1997 r. Nr 9, poz. 43 ze zm.)