Pismem wniesionym do urzędu miasta w dniu 8 października 2010 r. spółka wezwała radę miasta do usunięcia naruszenia prawa w związku z podjęciem przez nią uchwały dotyczącej zmian miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dzielnicy miasta. Z uwagi na brak odpowiedzi na to wezwanie sześćdziesięciodniowy termin do wniesienia skargi w rozpoznawanej sprawie upłynął w dniu 7 grudnia 2010 r. Skarga do WSA została natomiast wniesiona przez spółkę w dniu 17 grudnia 2010 r., czyli z uchybieniem terminu określonego w ww. przepisie art. 53 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi . W związku z powyższym WSA odrzucił skargę spółki na uchwałę rady miasta.

NSA oceniając zasadność podniesionych w kasacji zarzutów uznał, iż z analizy przepisu art. 53 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wynika, że już z dniem wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa rozpoczyna bieg termin sześćdziesięciu dni na wniesienie skargi, mimo że sprawa udzielenia odpowiedzi na to wezwanie jest otwarta. W okresie biegu tego terminu organ może udzielić odpowiedzi na wezwanie i w takim przypadku dalszy bieg tego terminu staje się bezprzedmiotowy, ponieważ od dnia doręczenia odpowiedzi na wezwanie rozpoczyna bieg termin trzydziestu dni od dnia doręczenia tej odpowiedzi. Jeżeli natomiast w tym okresie organ nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, to nieprzerwanie biegnie termin sześćdziesięciu dni, liczony od dnia wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa.

Przepis art. 52 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi  wprowadza ważną zasadę, według której wniesienie skargi do sądu administracyjnego jest dopuszczalne po wyczerpaniu środków zaskarżenia na etapie postępowania przed organami administracji publicznej, jeżeli ustawa przewiduje takie środki w sprawie będącej przedmiotem skargi, a jeżeli środki zaskarżenia nie są przewidziane, wniesienie skargi jest dopuszczalne po uprzednim, a więc przed wniesieniem skargi, wezwaniu organu do usunięcia naruszenia prawa. Wniesienie, zatem skargi na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym na uchwałę lub zarządzenie organu gminy, ustawa o samorządzie gminnym uzależnia od bezskutecznego wezwania organu gminy do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia, przy czym do wezwania do usunięcia naruszenia stosuje się przepisy o terminach załatwiania spraw w postępowaniu administracyjnym. Analiza art. 101 ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym w związku z art. 35 k.p.a. nie daje podstaw do wnioskowania, że po stronie organu powstaje uprawnienie do załatwiania wezwania do usunięcia naruszenia w terminie dwóch miesięcy od dnia wniesienia wezwania oraz że tego rodzaju uprawnienie organu gminy jest przeszkodą do wniesienia skargi przed załatwieniem wezwania przez organ gminy. Z przepisów tych wynika tylko tyle, że organ gminy powinien załatwić wezwanie bezzwłocznie, ewentualnie nie później niż w terminie określonym w art. 35 k.p.a. Przeciwko takiemu stanowisku nie może przemawiać to, że załatwienie wezwania przez radę gminy wymaga zwołania posiedzenia rady, na co potrzeba stosownego czasu. Należy bowiem zwrócić uwagę, że przepis ten dotyczy nie tylko spraw skomplikowanych, ale także i prostych, a ponadto nie tylko uchwał rady gminy, ale również zarządzeń innych organów gminy. Nie sposób więc przyjąć, bez względu na to, jaki akt i jakiego organu jest zaskarżany, że z przepisu art. 101 ust. 3 w związku z art. 35 k.p.a. wynika jednolity termin załatwienia wezwania do usunięcia naruszenia wynoszący dwa miesiące. Ustawa o samorządzie gminnym w żaden sposób nie wiąże wniesienia skargi z terminem załatwienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa.

Przydatne materiały:
 Ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.)
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.)
Ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.)