Decyzja określającą dopuszczalny poziom hałasu - błędne pouczenie

Starosta wydał w lipcu 2009 r. decyzję określającą dopuszczalny poziom hałasu dla zakładu błędnie pouczając, że zgodnie z art. 115a ust. 6Prawa ochrony środowiska niniejsza decyzja wywołuje skutki prawne po upływie 6 miesięcy od dnia, w ktrym stała się ostateczna.

W ustawie z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko w art. 144 pkt 16 u.o.o.ś. uchylono art. 115a Prawa ochrony środowiska , w związku z tym jak ma postąpić starosta i formalnie poprawić prawomocną decyzję?

Odpowiedź

Starosta nie może z urzędu poprawić, ani sprostować błędnej decyzji, gdyż nie jest to błąd pisarski, ani oczywista omyłka lub błąd rachunkowy. Jakikolwiek błąd w podstawie prawnej decyzji może zostać zakwalifikowany jako wydanie decyzji bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa (art. 156 § 1 pkt 2 Kodeksu postępowania administracyjnego ). Błąd o którym mowa jest na tyle istotny (ma wpływ na wykonanie decyzji i odpowiedzialność przedsiębiorcy w tym zakresie), że skutkuje nieważnością decyzji. A skoro tak, to starosta powinien zwrócić się do organu wyższego stopniem z wnioskiem o unieważnienie decyzji, jako wydanej z naruszeniem prawa. Gdyby błąd dotyczący uchylonego art. 115a ust. 6 Prawa ochrony środowiska był zamieszczony w rozstrzygnięciu, to również decyzja jest obarczona jest błędem skutkującym jej nieważnością.

Uzasadnienie

Podstawą prawną decyzji może być tylko przepis prawa powszechnie obowiązującego. Mimo że nie zawsze będzie to stanowiło podstawę jej uchylenia (patrz wyrok WSA w Warszawie z 8 listopada 2005 r., VII SA/Wa 431/05), stanowi wadę na tyle istotną, iż niedopuszczalne jest zastosowanie sprostowania decyzji w trybie art. 113 k.p.a. (patrz wyrok NSA w Gdańsku z 9 czerwca 1999 r., I SA/Gd 984/97). Mimo że nie zawsze będzie to stanowiło podstawę jej uchylenia (patrz wyrok WSA w Warszawie z 8 listopada 2005 r., VII SA/Wa 431/05), stanowi wadę na tyle istotną, iż niedopuszczalne jest zastosowanie sprostowania decyzji w trybie art. 113 k.p.a. (patrz wyrok NSA w Gdańsku z 9 czerwca 1999 r., I SA/Gd 984/97). Błędne oznaczenie podstawy prawnej lub brak podstawy prawnej jest istotną wadą decyzji, co powoduje konieczność stwierdzenia nieważności decyzji na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 Kodeksu postępowania administracyjnego .


Przydatne materiały:
Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. 2009 r. Nr 151, poz. 150 ze zm.)
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.)