Rada miasta ustaliła wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości na 30% i 50 %. Skarżący wezwali radę miasta do usunięcia naruszenia prawa polegającego na bezprawnym zwołaniu przez przewodniczącego rady sesji i w konsekwencji bezprawnego podjęcia uchwał na tej sesji. Ponadto podnieśli, że w projekcie uchwały w sprawie stawek procentowych opłat adiacenckich nie ma żadnego uzasadnienia wprowadzenia maksymalnych stawek w wysokości 50% (bez jakichkolwiek wyliczeń), co jest sprzeczne z przejrzystością zadań urzędu miasta i oznacza nieliczenie się z opinią mieszkańców.

WSA oddalił skargę, wskazując, iż rada gminy ma niczym nieograniczony wybór ostatecznej wysokości opłat adiacenckich w granicach stawek – odpowiednio do 30% i do 50%, bez obowiązku wskazywania motywów takiego wyboru.

NSA rozpatrując skargę kasacyjną stwierdził, iż sąd I instancji przyjmując założenie o nieograniczonym wyborze przez radę gminy dopuszczonej przez ustawę maksymalnej stawki opłat w wysokości – odpowiednio 30% i 50% oraz o braku wymogu uzasadnienia projektu uchwały w tym przedmiocie uznał, że ewentualne naruszenia zapisów statutu, może być zakwalifikowane jedynie jako nieistotne naruszenie prawa, które – zdaniem Sądu I instancji nie prowadzi do wydania orzeczenia o niezgodności z prawem zaskarżonego aktu, lecz do oddalenia skargi.

W opinii NSA jeśli sąd administracyjny, w razie ustalenia, że uchwała rady gminy, będąca aktem prawa miejscowego, dotknięta jest "istotnym" naruszeniem prawa, stwierdza jej nieważność na podstawie art. 147 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w zw. z art. 94 ust. 1 zdanie ostatnie ustawy o samorządzie gminnym , natomiast w przypadku nieistotnego naruszenia prawa stwierdza na podstawie art. 147 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w zw. z art. 91 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym że została wydana z naruszeniem prawa - bez względu na termin, o jakim mowa w art. 94 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym . Zdaniem NSA orzeczenie "stwierdzenia niezgodności z prawem" zaskarżonego aktu, o jakim mowa w art. 94 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym po upływie terminu określonego w art. 94 ust. 1 tej ustawy, dotyczy aktu wydanego z "istotnym" naruszeniem prawa niebędącego aktem prawa miejscowego. W razie nieistotnego naruszenia prawa dotyczącego takiego aktu ma zastosowanie art. 147 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi  w zw. z art. 91 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym - stwierdzenie wydania aktu z naruszeniem prawa - niezależnie od terminu, o jakim mowa w art. 94 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym .

Wyrok NSA z 14 marca 2011 r., sygn. akt I OSK 12/11

Przydatne materiały:
 Ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.)
Ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.)