W opublikowanym 28 kwietnia przez MON komunikacie napisano, że przepisy dotyczace przewozów lotniczych najważniejszych osób (w tym głów państw/szefów rządów, premierów, ministrów i najważniejszego personelu wojskowego), uzgodnione wśród sojuszników i obowiązujące w całym Sojuszu Północnoatlantyckim zawarte są w dokumencie ATP 3.3.4.3(A) Tactics, Techniques and Procedures for NATO Air Transport Operations, który został ratyfikowany przez Polskę w czerwcu 2007r. oraz implementowany do użycia w SP RP w grudniu 2009r.
Zapis paragrafu nr 6 w aneksie A tego dokumentu (operacje przewozów pasażerskich) określają jednak jedynie standardowe procedury zajęcia miejsca na pokładzie przez pasażerów statków powietrznych, którzy posiadają status VIP (Very Important Persons), normując, że osoby takie winny zostać przypisane przez personel pokładowy do określonych miejsc a następnie wprowadzone na pokład samolotu w ostatniej kolejności (po pozostałych pasażerach), lub też zgodnie z wymogami protokółu dyplomatycznego. Powyższy dokument określa również procedury stosowane przy oznaczaniu bagaży należącego do osób posiadających status VIP, normując, że każda sztuka takiego bagażu winna posiadać stosowne oznaczenie.
Bardziej szczegółowe unormowania tematyki przewozów VIP zawarte są jedynie w standardowych procedurach (SOP) opracowanych na potrzeby operacji ISAF, lecz dotyczą one jedynie przewozów lotniczych osób posiadających taki status (oficerowie w stopniu powyżej generała brygady i personel cywilny o równorzędnym statusie) na teatrze działań (przeloty wewnątrz Afganistanu).
W NATO dowódcy mogą latać razem
Przepisy Paktu Północnoatlantyckiego nie zakazują wspólnych podróży samolotami większej grupy dowódców wojskowych. Jedynie zwyczajowo przyjęto, iż sekretarz generalny NATO nie podróżuje na pokładzie jednego samolotu wraz ze swoim zastępcą. Bardziej restrykcyjne zasady obowiązują jedynie w rejonach działań wojennych, np. w Afganistanie.