Pytanie - jak wskazuje gdański sąd - pojawiło się przy rozpoznaniu środka odwoławczego na postanowienie asesora prokuratorskiego powołanego przy udziale prokuratora Barskiego. O co konkretnie chodzi? 12 stycznia br. prokurator Barski, jako prokurator krajowy, otrzymał od prokuratora generalnego dokument stwierdzający, że przywrócenie go do służby czynnej 16 lutego 2022 r. przez poprzedniego prokuratora generalnego Zbigniewa Ziobro, zostało dokonane z naruszeniem obowiązujących przepisów i nie wywołało skutków prawnych. Zastosowano bowiem przepis ustawy, który już nie obowiązywał. O to zresztą nadal trwa spór wśród prawników, a prokurator Barski utrzymuje, że luki nie było i przepis nadal obowiązuje. Obecnie p.o. prokuratora krajowego jest prokurator Jacek Bilewicz - a cała sprawa przekłada się też na niego, bo część prawników uważa, że skoro Barski nie był prokuratorem krajowym, to nie mógł też wnioskować o powołanie Bilewicza do Prokuratury Krajowej. Do tego dochodzą postanowienia sądów, które zaczynają kwestionować status np. asesorów prokuratorskich, ze względu na udział w procedurze ich powołania prokuratora Barskiego.  

Czytaj: Prokurator Zapaśnik: Nie ma podstaw do kwestionowania mojego powrotu ze stanu spoczynku >>

W prokuraturze wewnętrzna batalia o zażalenia w sprawie prokurator Zapaśnik >>

SN oceni czy Barski jest prokuratorem krajowym, a jego decyzje są ważne

Sąd Rejonowy Gdańsk-Południe (Kp 91/24) zwrócił się do Sądu Najwyższego o rozstrzygnięcie następującego zagadnienia prawnego:

  • Czy przepis art. 47 par. 1 i 2 ustawy z 28 marca 2016 roku - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o prokuraturze  jest przepisem ustrojowym, statuującym w swej treści szczególną podstawę do przywrócenia do służby czynnej na ostatnio zajmowane stanowisko lub stanowisko równorzędne prokuratora pozostającego w dniu jej wejścia w życie w stanie spoczynku, którego moc obowiązująca nie została ograniczona w czasie?
  • Czy przywrócenie prokuratora w stanie spoczynku do służby czynnej na podstawie art. 47 par. 1 i 2 ustawy z 28 marca 2016 roku - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o prokuraturze (Dz.U. 2016 poz. 178 z późn. zm.) i następnie powołanie go przez Prezesa Rady Ministrów na wniosek Prokuratora Generalnego na urząd Prokuratora Krajowego wywołało skutki prawne?
  • Czy wadliwe przywrócenie prokuratora w stanie spoczynku do służby czynnej na podstawie art. 47 par. 1 i 2  i następnie powołanie go przez Prezesa Rady Ministrów na wniosek Prokuratora Generalnego na urząd Prokuratora Krajowego sprawia, że decyzje w przedmiocie mianowania przez niego asesorów prokuratorskich, podjęte na podstawie art. 172 par. 1 w zw. z art. 13 par. 3 ustawy z 28 stycznia 2016 roku - Prawo o prokuraturze, w związku z udzielonym mu upoważnieniem przez Prokuratora Generalnego, nie wywołują skutków prawnych i tym samym osoby te nie są umocowane do pełnienia funkcji asesora prokuratorskiego, w tym do skutecznego zatwierdzenia postanowienia policji o umorzeniu dochodzenia na podstawie art. 325e par. 2 k.p.k.

Sąd dopytuje też, czy sąd karny jest uprawniony, w ramach swojej kognicji i w związku z posiadaną samodzielnością jurysdykcyjną określoną w art. 8 par. 1 k.p.k. do badania prawidłowości mianowania na stanowisko asesora prokuratorskiego, w tym także w zakresie obsadzenia organu dokonującego aktu mianowania, w toku rozpoznawania środka odwoławczego na postanowienie wydane przez tego asesora.

Sądy mają problem  z interpretacją przepisów

Przypomnijmy, że 9 lutego Sąd Okręgowy w Szczecinie umorzył postępowanie karne zainicjowane aktem oskarżenia wniesionym przez prokurator Bogusławę Zapaśnik. Uznał, że w czasie wnoszenia aktu oskarżenia nie była prokuratorem w stanie czynnym, nie mogła więc wykonywać czynności prokuratora i przywołał m.in. art. 47 ustawy Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o prokuraturze, który według sądu miał mieć charakter epizodyczny. Przywołał też w uzasadnieniu też art. 35, na na mocy którego Prokurator Generalny, na wniosek Prokuratora Krajowego, powoływał prokuratorów Prokuratury Krajowej spośród prokuratorów Prokuratury Generalnej, prokuratorów Naczelnej Prokuratury Wojskowej, prokuratorów prokuratur apelacyjnych, prokuratorów prokuratur okręgowych, prokuratorów wojskowych prokuratur okręgowych i prokuratorów wojskowych prokuratur garnizonowych, w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy oraz art.  38., zgodnie z których Prokurator Generalny, na wniosek Prokuratora Krajowego, powoływał prokuratorów prokuratur regionalnych spośród prokuratorów dotychczasowych prokuratur apelacyjnych i prokuratorów prokuratur okręgowych, w terminie 60 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Czytaj: W prokuraturze wewnętrzna batalia o zażalenia w sprawie prokurator Zapaśnik >>

Sama prokurator Zapaśnik w rozmowie z Prawo.pl zwracała uwagę, że w art. 47 nie ma wskazanego terminu. - Więc nie można tych terminów przenosić wprost na art. 47, bo - powtarzam - chodzi o prokuratora w innej sytuacji. Co więcej, mamy też par. 3 art. 47, zgodnie z którym prokurator przywrócony do służby na wniosek, o którym mowa w par. 1, może w każdym czasie wrócić na swój  poprzednio zajmowany stan spoczynku z miesięcznym wypowiedzeniem. I co najważniejsze - nie można mu tego odmówić. Więc ja pytam, jaki ten paragraf ma sens, jeśli przyjmiemy okres 30 albo 60 dni? Po co by był wprowadzany? Uważam, że on wprost świadczy o woli ustawodawcy, by przepis art. 47 nadal obowiązywał - mówiła serwisowi Prawo.pl.

Zaznaczała również, że skoro ustawodawca w art. 47 nie napisał, że ten przepis obowiązuje tylko do, w okresie do, albo nie później niż - czyli nie zawarł żadnych ram czasowych, w odróżnieniu od innych przepisów, które w tej ustawie się znajdują, to nie ma podstaw do twierdzenia, że obowiązywał 60 dni. - A czemu nie 30? Zresztą w tej samej ustawie jest jeszcze art. 53, gdzie również jest określony termin - 60 dni na powołanie przez Prokuratora Generalnego, na wniosek Prokuratora Krajowego prokuratorów funkcyjnych - podsumowała.

Czytaj:  Konflikt w Prokuraturze w sprawie odwołań ze stanowisk>>