Wydana przez Wolters Kluwer Polska publikacja została przygotowana przez grono współpracowników prof. Wieruszewskiego, a poszczególne rozdziały do niej napisali nawybitniejsi w Polsce eksperci od praw człowieka.
Jak mówiła w okolicznościowej laudacji dr Katarzyna Sękowska-Kozłowska, prof. Wieruszewski przyczynił się w znacznym stopniu do wypromowania praw człowieka jako dyscypliny badań naukowych w Polsce. A kierowanemu przez siebie przez wiele lat Poznańskiego Centrum Praw Człowieka krajową i międzynarodową rangę.
Wskazywała też na jego praktyczną działność na polu praw człowieka, szczególnie w agendach ONZ, w tym podczas kierowanej przez Tadeusza Mazowieckiego misji w Bośni i Hercegowinie. - Po tych doświadczeniach z teoretyka stał się praktykiem, także gdy wrócił z międzynarodowych misji i zajął się ponownie pracą naukową -mówiła dr Sękowska-Kozłowska.
Ten problem, na ile naukowcy prawnicy, szczególnie ci zajmujący się prawami człowieka i prawem konstytucyjnym, pownni pracować bardziej w bibliotekach czy na ulicach - to w kontekście fali demonstracjij jakie prztoczyły się przez Polskę w obronie standardów państwa prawa - były przedmiotem dyskusji, w której obok jubilata wzięli prof. Ewa Łętowska, dr Adam Bodnar, dr Tadeusz Balicki i dr Barbara Pudzianowska. Ich zdaniem tacy eksperci jak prof. Roman Wieruszewski powinni przede wszystkim koncentrować się na analizowaniu problemów prawnych i dostarczaniu argumentów prawnych do debaty publicznej, chociaż nie odmawiali im prawa do udziału w wydarzeniach publicznych.
Roman Wieruszewski jest prawnikiem i politologiem, profesorem nauk prawnych specjalizujący się w prawach człowieka, nauczyciel akademicki, były członek Komitetu Praw Człowieka ONZ i jego wiceprzewodniczący.
Jest absolwentem Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W 1973 na tej samej uczelni uzyskał stopień naukowy doktora w zakresie politologii. Habilitował się w 1984 w Instytucie Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk. W 2010 otrzymał tytuł profesora nauk prawnych.
W latach 1969–1973 pracował jako nauczyciel akademicki na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza. W 1975 został pracownikiem naukowym Instytutu Nauk Prawnych PAN. Był też docentem, a potem profesorem nadzwyczajnym i kierownikiem Katedry Praw Człowieka i Prawa Europejskiego Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej, a później kierownikiem Katedry Prawa Konstytucyjnego i Praw Człowieka w Europejskiej Wyższej Szkole Prawa i Administracji. Był też wykładowcą i profesorem na kilku innych uczelniach niepublicznych.
Od drugiej połowy lat 80. zajmuje się zagadnieniami związanymi z prawami człowieka. Był m.in. współpracownikiem Tadeusza Mazowieckiego, gdy ten w latach 1992–1995 pełnił funkcję specjalnego wysłannika ONZ w Bośni i Hercegowinie. Od 1996 do 1998 Roman Wieruszewski stał na czele misji Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych do spraw Praw Człowieka z siedzibą w Sarajewie. W latach 1998–2000 i 2003–2006 zasiadał w Komitecie Praw Człowieka ONZ, w tym jako jego wiceprzewodniczący w okresie 2003–2004. Został też m.in. kierownikiem Poznańskiego Centrum Praw Człowieka, ekspertem ds. praw człowieka OBWE, członkiem redakcji „Studiów Prawniczych”, Komitetu Bioetyki PAN, rady programowej Fundacji „Panoptykon”, rady programowej Programu Spraw Precedensowych.
Jest autorem, współautorem i redaktorem licznych publikacji naukowych poświęconych prawom człowieka i zajmującym się nimi instytucjom międzynarodowym.