W przedstawionym stanie faktycznym wnioskodawca, na skutek błędnego zakwalifikowania przez pracodawcę wykonywanej pracy, pobierał zaniżone świadczenie emerytalne. Po skierowaniu sprawy do sądu zostało na jego rzecz zasądzone odszkodowanie. Wypłacona kwota odszkodowania była kwotą netto i stanowiła różnicę pomiędzy faktycznie otrzymaną emeryturą w kwocie netto, a tą którą powinien otrzymać, gdyby otrzymał prawidłowe świadectwo pracy również w kwocie netto. Zdaniem wnioskodawcy, odszkodowanie, które zostało pomniejszone o obowiązkową składkę na ubezpieczenie zdrowotne oraz podatek dochodowy od osób fizycznych, powinno być zwolnione z opodatkowania podatkiem PIT.
Zdaniem organu podatkowego, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o PIT, zwalnia się z opodatkowania inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Odszkodowanie zostało zasądzone wyrokiem sądu rejonowego. Podstawą jego wypłaty były postanowienia art. 471 kodeksu cywilnego w zw. z art. 300 kodeksu pracy, a jego wysokość stanowiła różnica pomiędzy emeryturą jaką wnioskodawca winien otrzymać, gdyby pracodawca wystawił prawidłowe dokumenty, a emeryturą otrzymaną w okresie objętym żądaniem. Obejmuje ono wyłącznie stratę, jakiej doznał wnioskodawca w związku z błędami popełnionymi przez byłego pracodawcę, a nie utratę zarobku, który byłby się urzeczywistnił gdyby zdarzenie wywołujące szkodę nie nastąpiło.
W świetle powyższego, stwierdzić należy, iż przedmiotowe odszkodowanie korzysta ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych. W konsekwencji jego wypłata nie rodzi u wnioskodawcy obowiązku podatkowego.
(sygn. IPTPB2-415-1/11-2/MP)
Artykuł pochodzi z programu System Informacji Prawnej LEX on-line