Taką zasadę przewiduje ustawa z dnia 22 stycznia 2010 r. o zmianie ustawy o obrocie instrumentami finansowanymi (Dz. U. Nr 44, poz. 252), która wwszła w życie z dniem 6 kwietnia 2010 r.
Artykuł 220 ust. 1 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi w dotychczasowym kształcie naruszał zasadę lex retro non agit (niedziałania prawa wstecz). Celem uniknięcia zarzutu retroaktywności prawodawca określa reguły odpowiedzialności, które nie są surowsze, niż było to przewidziane w momencie zaistnienia zdarzenia rodzącego odpowiedzialność dyscyplinarną. Prawodawca realizuje tym samym szeroko pojmowany obowiązek wynikający z art. 42 ust. 1 Konstytucji, zgodnie z którym odpowiedzialności karnej podlega tylko ten, kto dopuścił się czynu zabronionego pod groźbą kary przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia. Prawodawca postanowił tym samym dostosować treść art. 220 ust. 1 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 12 maja 2009 r., sygn. akt P 66/07 (Dz. U. Nr 78, poz. 659), w którym Trybunał orzekł, że art. 220 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. Nr 183, poz. 1538, z późn. zm.) w zakresie, w jakim stanowi podstawę do zastosowania art. 130 ust. 1 tej ustawy do stanów faktycznych zaszłych w czasie obowiązywania ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2005 r. Nr 111, poz. 937, z późn. zm.), jest niezgodny z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Artykuł pochodzi z programu System Informacji Prawnej LEX on-line