Wniosek ma formę uzasadnionej opinii przewidzianej w art. 226 Traktatu WE i stanowi drugi etap postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego. Zgodnie z ósmą dyrektywą VAT podatnik, który został obciążony VAT w innym państwie członkowskim niż to, w którym ma siedzibę, ma prawo do zwrotu zapłaconego podatku. Ósma dyrektywa VAT przewiduje, że:
* (i) podatnik ma prawo wystąpić o zwrot VAT do organów podatkowych państwa członkowskiego, w którym został obciążony podatkiem VAT;
* (ii) zwrot musi zostać dokonany w ciągu sześciu miesięcy od daty przedłożenia właściwemu organowi wniosku wraz ze wszystkimi niezbędnymi dokumentami.
Powyższe przepisy ósmej dyrektywy VAT zostały przetransponowane do polskiego prawa. Komisja doszła jednak do wniosku (po otrzymaniu licznych skarg oraz zasięgnięciu informacji od władz polskich za pomocą wezwania do usunięcia uchybienia), że procedura zwrotu VAT podatnikom niemającym siedziby w Polsce w wielu przypadkach trwa dłużej niż jest to przewidziane w przepisach. Zgodnie z przyjętym orzecznictwem niedotrzymanie przez państwo członkowskie sześciomiesięcznego terminu zwrotu VAT podatnikom niemającym w nim siedziby oznacza naruszenie zobowiązań przewidzianych w ósmej dyrektywie VAT, bez względu na to, czy źródłem tego naruszenia są nieprawidłowości w ustawodawstwie krajowym, czy też stosowane przez to państwo procedury administracyjne.
Czas, jaki władze polskie przyznają na usunięcie błędów formalnych we wniosku, wynosi siedem dni. Jeżeli poprawiony wniosek nie wpłynie przed upływem tego okresu, podatnik traci prawo do zwrotu. Komisja uważa, że usunięcie błędów we wniosku w tak krótkim czasie jest niemożliwe lub nadmiernie trudne, co w praktyce podważa skuteczność prawa do zwrotu przysługującego podatnikom niemającym siedziby i przewidzianego w ósmej dyrektywie VAT. Z tych powodów Komisja w uzasadnionej opinii oficjalnie wezwała Polskę do zmiany procedur administracyjnych w tej dziedzinie.
(Źródło: KE/KW)