Komisja Europejska opublikowała sprawozdanie poświęcone problemom podwójnego opodatkowania w przypadku transgranicznych inwestycji kapitału podwyższonego ryzyka, jak również sposobom ich rozwiązania. W sprawozdaniu przedstawiono ustalenia i zalecenia niezależnej grupy unijnych ekspertów podatkowych, która została powołana przez Komisję w celu zbadania możliwości usunięcia głównych przeszkód podatkowych dla transgranicznych inwestycji kapitału podwyższonego ryzyka. Kapitał ten stanowi istotny czynnik wspierający rozwój małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP), dlatego też ułatwienie tego rodzaju inwestycji w UE ma zasadnicze znaczenie dla osiągnięcia wysokiej stopy wzrostu gospodarczego. Komisja określi teraz dalszy sposób postępowania przy wykorzystaniu wniosków zawartych w sprawozdaniu, mając na uwadze ogólny cel, jakim jest wyeliminowanie podwójnego opodatkowania w UE.
Algirdas Šemeta, komisarz ds. podatków, unii celnej, audytu i zwalczania nadużyć finansowych, stwierdził: „Kapitał podwyższonego ryzyka stanowi siłę napędową dla wielu małych i średnich przedsiębiorstw, a zgodnie z unijną agendą na rok 2020 poprawa warunków prowadzenia przez nie działalności ma kluczowe znaczenie, jeśli chcemy zbudować silną gospodarkę o trwałym wzroście. Dlatego też musimy stworzyć wydajny europejski rynek dla tego rodzaju kapitału, co z kolei oznacza konieczność wyeliminowania wszelkich nadal istniejących przeszkód o charakterze podatkowym”. Opublikowane sprawozdanie zawiera streszczenie głównych ustaleń i wniosków sformułowanych przez ekspertów pracujących w grupie ds. usunięcia przeszkód podatkowych dla transgranicznych inwestycji kapitału podwyższonego ryzyka. Grupa ta została powołana przez Komisję w 2007 r. w ramach pakietu działań służących ułatwieniu transgranicznych inwestycji kapitału podwyższonego ryzyka w UE z korzyścią dla MŚP. W sprawozdaniu wskazano dwa zasadnicze problemy i jednocześnie przedstawiono możliwości ich rozwiązania.
Po pierwsze, obecność zarządzającego funduszem kapitału podwyższonego ryzyka w państwie członkowskim, w którym dokonywana jest inwestycja, może być traktowana jako ustanowienie stałej siedziby funduszu lub inwestorów w danym kraju i tym samym stanowić podstawę do objęcia ich obowiązkiem podatkowym. Może to prowadzić do podwójnego opodatkowania, jeżeli dochody z inwestycji podlegają również opodatkowaniu w państwie lub w państwach stanowiących faktyczną siedzibę funduszu lub miejsce zamieszkania inwestorów. Eksperci proponują, by zarządzający funduszem kapitału podwyższonego ryzyka nie był traktowany jako osoba, której obecność oznacza dla funduszu lub inwestorów powstanie obowiązku podatkowego w państwie członkowskim, w którym dokonywana jest inwestycja. Ograniczyłoby to wiążące się z podwójnym opodatkowaniem problemy dla transgranicznych inwestycji kapitału podwyższonego ryzyka.
Po drugie stwierdzono, że w chwili obecnej fundusze kapitału podwyższonego ryzyka mogą być w poszczególnych państwach członkowskich traktowane w bardzo różny sposób pod względem podatkowym. Dla przykładu, ten sam fundusz może zostać w jednym kraju uznany za przejrzysty, zaś w innym za nieprzejrzysty, co również może prowadzić do podwójnego opodatkowania. W związku z tym eksperci zalecają, by państwa członkowskie UE uzgodniły wzajemne uznawanie klasyfikacji funduszy kapitału podwyższonego ryzyka do celów podatkowych.
Algirdas Šemeta, komisarz ds. podatków, unii celnej, audytu i zwalczania nadużyć finansowych, stwierdził: „Kapitał podwyższonego ryzyka stanowi siłę napędową dla wielu małych i średnich przedsiębiorstw, a zgodnie z unijną agendą na rok 2020 poprawa warunków prowadzenia przez nie działalności ma kluczowe znaczenie, jeśli chcemy zbudować silną gospodarkę o trwałym wzroście. Dlatego też musimy stworzyć wydajny europejski rynek dla tego rodzaju kapitału, co z kolei oznacza konieczność wyeliminowania wszelkich nadal istniejących przeszkód o charakterze podatkowym”. Opublikowane sprawozdanie zawiera streszczenie głównych ustaleń i wniosków sformułowanych przez ekspertów pracujących w grupie ds. usunięcia przeszkód podatkowych dla transgranicznych inwestycji kapitału podwyższonego ryzyka. Grupa ta została powołana przez Komisję w 2007 r. w ramach pakietu działań służących ułatwieniu transgranicznych inwestycji kapitału podwyższonego ryzyka w UE z korzyścią dla MŚP. W sprawozdaniu wskazano dwa zasadnicze problemy i jednocześnie przedstawiono możliwości ich rozwiązania.
Po pierwsze, obecność zarządzającego funduszem kapitału podwyższonego ryzyka w państwie członkowskim, w którym dokonywana jest inwestycja, może być traktowana jako ustanowienie stałej siedziby funduszu lub inwestorów w danym kraju i tym samym stanowić podstawę do objęcia ich obowiązkiem podatkowym. Może to prowadzić do podwójnego opodatkowania, jeżeli dochody z inwestycji podlegają również opodatkowaniu w państwie lub w państwach stanowiących faktyczną siedzibę funduszu lub miejsce zamieszkania inwestorów. Eksperci proponują, by zarządzający funduszem kapitału podwyższonego ryzyka nie był traktowany jako osoba, której obecność oznacza dla funduszu lub inwestorów powstanie obowiązku podatkowego w państwie członkowskim, w którym dokonywana jest inwestycja. Ograniczyłoby to wiążące się z podwójnym opodatkowaniem problemy dla transgranicznych inwestycji kapitału podwyższonego ryzyka.
Po drugie stwierdzono, że w chwili obecnej fundusze kapitału podwyższonego ryzyka mogą być w poszczególnych państwach członkowskich traktowane w bardzo różny sposób pod względem podatkowym. Dla przykładu, ten sam fundusz może zostać w jednym kraju uznany za przejrzysty, zaś w innym za nieprzejrzysty, co również może prowadzić do podwójnego opodatkowania. W związku z tym eksperci zalecają, by państwa członkowskie UE uzgodniły wzajemne uznawanie klasyfikacji funduszy kapitału podwyższonego ryzyka do celów podatkowych.