Przypomnijmy, że z dniem 11 kwietnia 2010 r. utraciło moc rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz. U. Nr 103, poz. 472). Był to jedyny obowiązujący akt określający zasady przyznawania pracownikom świadczeń w zakresie dokształcania. Dla uzyskania zwolnienia z podatku dochodowego należało przede wszystkim przestrzegać przepisów tego rozporządzenia. Po 11 kwietnia nie obowiązywała więc regulacja stanowiąca podstawę zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o PIT, a prace nad nowelizacją Kodeksu pracy były jeszcze w trakcie procesu legislacyjnego.
Przepisy przejściowe projektu nowelizacji zakładały, że do pracowników, którzy rozpoczęli podnoszenie kwalifikacji zawodowych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosować się będzie przepisy dotychczasowe. W konsekwencji świadczenia na dokształcenie przyznane podatnikom po 11 kwietnia 2010 r., a przed dniem wejścia w życie nowelizacji ustawy podlegałyby opodatkowaniu podatkiem dochodowym na ogólnych zasadach przewidzianych dla dochodów ze stosunku pracy. Część pracowników znalazła by się w rażąco gorszej sytuacji w porównaniu do pozostałych pracowników, co narażało by nowelizację na zarzut naruszenia zasady równości. Konsekwencje przyjęcia nowelizacji w przedstawionym kształcie dostrzegł Senat. Wprowadzona 29 kwietnia 2010 r. poprawka nie różnicuje już sytuacji prawnej pracowników, wszystkim zapewniając zwolnienie z podatku dochodowego świadczeń przyznanych na podnoszenie kwalifikacji zawodowych.
20 maja 2010 r. Sejm przyjął poprawkę Senatu, a 24 maja 2010 r. nowelizacja ustawy została przekazana Prezydentowi do podpisu.
Artykuł pochodzi z programu System Informacji Prawnej LEX on-line