Istota sporu pomiędzy spółką i organami celnymi w niniejszej sprawie dotyczyła możliwości zmiany treści zgłoszenia celnego w zakresie obejmującym określenie ilości importowanego towaru już po zwolnieniu towaru.

Spółka zwróciła się bowiem do naczelnika urzędu celnego o sprostowanie zgłoszenia celnego w zakresie masy towaru, wartości celnej, podstawy opodatkowania podatkiem VAT, kwoty podatku VAT i podatku akcyzowego.

Zdaniem spółki raport sporządzony na jej zlecenie przez niezależnego, wyspecjalizowanego i posiadającego stosowne certyfikaty operatora, który dokonał precyzyjnego pomiaru przemieszczonej ilości oleju powinien stanowić podstawę do dokonania zmiany zgłoszenia celnego w oparciu o art. 78 ust. 1 WKC, skoro z raportu tego wynika, że ilość rozładowanego towaru nie odpowiadała ilości określonej w zgłoszeniu celnym (wskazanej w konosamencie morskim) zaś towar (olej) został niezwłocznie przemieszczony do składu podatkowego spółki przez połączony ze składem rurociąg.

Naczelnik odmówił dokonania korekty wskazując, że wnioskowana zmiana ilości na ilość wyładowaną na ląd nie może być uwzględniona, gdyż dotyczy pomiaru dokonanego po zwolnieniu towaru i nie odzwierciedla stanu towaru (ilości) w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego. Pomiary dokonane po zwolnieniu towaru odzwierciedlają stan towaru wspólnotowego, czyli nie pozostającego już pod dozorem celnym.

Sprawa trafiła do WSA w Gdańsku. Zdaniem sądu jedyną przesłanką uzasadniającą dokonanie przez organ celny sprostowania (zmiany) zgłoszenia celnego na wniosek importera byłoby uzyskanie przez ten organ pewności, że ilość oleju określona w "raporcie kontroli" jest identyczna z ilością oleju znajdującą się na statku w chwili dokonania zgłoszenia celnego.

I tu WSA wskazał na art. 42 WKC, który stanowi, że po przedstawieniu organom celnym towary mogą, za zgodą tych organów, zostać poddane rewizji lub mogą zostać pobrane ich próbki w celu nadania tym towarom przeznaczenia celnego. Przepis ten może przy tym stanowić także podstawę do wystąpienia z wnioskiem o badanie ilościowe towaru. W omawianej sprawie jednak spółce chodziło nie o dokonanie badania ilościowego towaru przed jego zwolnieniem, gdy towar był jeszcze na statku. Sąd przypomniał, że zwolnienie towaru nastąpiło na wniosek podmiotu składającego zgłoszenie celne – w dacie tego zgłoszenia bez przeprowadzenia weryfikacji do procedury dopuszczenia do obrotu.

Spółka według sądu zmierza więc de facto do przyznania jej stałej możliwości zgłaszania wniosku o weryfikację importowanego towaru co do jego ilości, dopiero na etapie jego przepompowania na ląd, do zbiorników składu podatkowego.

Sąd przywołał też drugą tezę wyroku TS z 20 października 2005 r. w sprawie C-468/03, z której wynika, że organy winny oddalić wniosek o rewizję zgłoszenia celnego, jeżeli weryfikowane elementy zgłoszenia wymagają przeprowadzenia kontroli fizycznej, a w związku ze zwolnieniem towarów niemożliwe jest ich ponowne przedstawienie organom celnym, bądź też dokonać żądanej rewizji, jeżeli niezbędna weryfikacja nie wymaga przedstawienia towarów, na przykład, gdy wniosek o rewizję dotyczy jedynie zbadania dokumentacji księgowej lub kontraktowej. A w niniejszej sprawie niewątpliwie towar został zwolniony spod dozoru celnego zatem nie jest możliwa jego weryfikacja w myśl wniosku spółki i dlatego wniosek o weryfikację powinien zostać oddalony.

Sąd podkreślił, że spółka w niniejszym postępowaniu nie podważyła skuteczności metody ullage dla potrzeb ustalenia ilości sprowadzonego towaru przed jego zwolnieniem z dozoru celnego. Z kolei za niedopuszczalne w świetle obowiązującego prawa uznać należy badanie ilościowe towaru po jego zwolnieniu z dozoru celnego, co wprost wynika z przywołanego orzeczenia ETS.

Zdaniem sądu skoro spółka nie uznaje, jako wiarygodnego pomiaru ilości oleju napędowego na statku (metodę ullage) mogła w toku prowadzonego postępowania zgłaszać wnioski dowodowe na poparcie swojej tezy. Skoro tego nie uczyniła, to zdaniem Sądu, nie obaliła tezy organów co do skuteczności metody ullage wykorzystywanej do badania ilościowego towaru na statku, przed jego zwolnieniem spod dozoru celnego.

Wyrok WSA w Gdańsku z 3 kwietnia 2014 r., III SA/Gd 68/14

Omówienie pochodzi z programu Lex Administracja Skarbowa