Pytanie
Czy ustaloną wartość rezydualną środka trwałego można amortyzować?
Odpowiedź
Jeżeli jednostka przewiduje wartość rezydualną dla środka trwałego, to wartość podlegająca amortyzacji powinna być różnicą między wartością początkową a jego wartością końcową (rezydualną), czyli nie można zgodnie z ustawą o rachunkowości amortyzować wartości rezydualnej.
Uzasadnienie
Wartość rezydualną należy określić jako wartość końcową środka trwałego, która będzie odzyskana przez jednostkę gospodarczą w momencie wycofania tego środka z używania, na przykład poprzez sprzedaż. W art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości - dalej u.o.r. - stwierdza się, że odpisów amortyzacyjnych środków trwałych dokonuje się w drodze systematycznego, planowanego rozłożenia jego wartości początkowej na ustalony okres amortyzacji. Dalej wskazuje się, że jednostka może ewentualnie uwzględnić przewidywaną przy likwidacji cenę sprzedaży netto pozostałości środka trwałego. Również w art. 32 ust. 2 u.o.r. wskazuje się, że przy ustalaniu okresu ekonomicznej użyteczności środka trwałego należy uwzględnić, między innymi, przewidywaną przy likwidacji cenę sprzedaży netto istotnej pozostałości środka trwałego. Można więc stwierdzić, że jeżeli jednostka przewiduje wartość rezydualną dla środka trwałego, to wartość podlegająca amortyzacji powinna być różnicą między wartością początkową a jego wartością końcową (rezydualną), czyli nie można zgodnie z u.o.r. amortyzować wartości rezydualnej. Gdyby tak było, to jaki byłby sens ustalania takiej wartości. Oczywiście jednostki gospodarcze najczęściej przyjmują, że wartość rezydualna wynosi zero.
Odpowiedź pochodzi z programu Vademecum Głównego Księgowego