Nie każde współdziałanie, współpraca czy też wspólne przedsięwzięcie podejmowane przez podmioty gospodarcze opiera się na prostym schemacie odpłatnej ekwiwalentnej wymiany świadczeń. Poprzez skoordynowanie swoich działań strony porozumienia zwiększają skuteczność tego przedsięwzięcia marketingowego, niż gdyby miało ono być prowadzone oddzielnie. Informowanie, zachęcanie do zakupu usług finansowych (po stronie sklepu), bądź też do zakupu większej ilości towaru (poprzez zapewnienie atrakcyjnego finansowania klientowi przez instytucję finansową) są czynnościami, które każda ze stron będzie wykonywać przede wszystkim w celu maksymalizacji własnego przychodu.

Prowadzenie tego rodzaju współpracy nie oznacza, iż strony tego porozumienia wzajemnie świadczą na swoją rzecz odpłatne usługi. Ich wspólne działania ukierunkowane są na ich potencjalnych klientów i w tej płaszczyźnie zostaną ewentualnie uzyskane oczekiwane korzyści, poprzez zwiększenie sprzedaży własnych produktów i tym samym wzrost osiąganych przychodów. Brak bezpośredniej korzyści dla partnera z podejmowanych działań nie pozwala uznać czynności podejmowanych przez strony w ramach zawartej umowy za świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, podlegające opodatkowaniu tym podatkiem.

Odpłatność za otrzymaną usługę musi pozostawać w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana. Jeżeli strony ustaliły, że w sytuacji, gdy jedna ze nich osiągać będzie większy dodatkowy przychód związany z wykonywana działalnością , podzieli się nim z drugą stroną, to pomiędzy stronami umowy może dojść do sytuacji, w której raz wynik kalkulacji wskazywać będzie na prawo sklepu do udziału w nadwyżce przychodu, innym razem zaś możliwa jest wypłata na rzecz instytucji finansowej przez sklep wspomnianej rekompensaty. Oznacza to, że przy tożsamych działaniach możliwa jest albo partycypacja w nadwyżce przychodu albo konieczność uiszczenia rekompensaty drugiej stronie. Jest to zatem model rozliczeniowy diametralnie różny od modelu usługowego, gdzie usługodawca powinien być zawsze wynagradzany za wykonywane świadczenie.

Fakturami VAT dokumentuje się jedynie czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wynikające z zawartej umowy rozliczenia z tytułu współpracy pomiędzy sklepami zrzeszonymi w sieć handlową spółki oraz instytucją finansową nie stanowią odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem, należy udokumentować je innymi dokumentami księgowymi, niepodlegającymi reżimowi ustawy o VAT np. notą księgową/obciążeniową.

Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 27 maja 2013 r., IPPP1/443-1383/11/13-7/S/MP