Czy modernizację w obcym lokalu można uznać jako własny środek trwały?
Spółdzielnia przeprowadza modernizację lokalu, koszt jest szacowany na 30 tys. jednak lokal ten dzierżawimy od osoby fizycznej.
Czy modernizację w obcym lokalu można uznać jako własny środek trwały?
W sytuacji opisanej w pytaniu mamy do czynienia z inwestycją w obcym środku trwałym (można potraktować sumę tych nakładów modernizacyjnych jako "inwestycję w obcym środku trwałym"). Nakłady te są traktowane jak "własny" środek trwały podatnika.
Zgodnie z przepisem art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) - dalej u.p.d.o.p., środkami trwałymi są m.in. budynki oraz lokale będące odrębną własnością, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.
Przepisy powyższe wymagają zatem, aby środki trwałe były własnością podatnika. Jednocześnie jednak przepisy u.p.d.o.p. określają szczególną kategorię środków trwałych jakimi są "inwestycje w obcych środkach trwałych".
Przepis art. 16a ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.p., stanowi, że amortyzacji podlegają również niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych".
Przepisy u.p.d.o.p. nie definiują jednakże pojęcia inwestycji w obcych środkach trwałych. W praktyce zwykło się przyjmować, że charakter taki mają przede wszystkim te nakłady na środek trwały, które - w sytuacji, gdyby środek trwały był własnością podatnika - stanowiłyby ulepszenie tego środka trwałego. Dokonywane nakłady powinny mieć zatem charakter inwestycyjny. Powinny tworzyć nową (nieistniejącą wcześniej) jakość. Nakłady dotyczące substancji danego lokalu, podnoszące jego wartość, mogą być uznane za inwestycję w obcym środku trwałym.
Kwalifikacja kosztowa wydatków na cudzy lokal w praktyce bywa sporna. Zazwyczaj jednak stanowią one inwestycję w obcym środku trwałym, zwłaszcza gdy nakłady te - gdyby dotyczyły własnego lokalu - stanowiłyby ulepszenie tego lokalu. Na takim też stanowisku stanął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 11 grudnia 1998 r., I SA/Lu 1247/97, w którym stwierdzono: "Inwestycjami w obcych środkach trwałych są także wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie środków trwałych wykorzystywanych przez niego w działalności gospodarczej, a nie stanowiących jego własności".
Z kolei w uzasadnieniu wyroku NSA z dnia 4 listopada 1998 r., SA/Sz 2284/97, można przeczytać: "Inwestycja oznacza pewne koszty - nakłady finansowe, a określenie "obcy środek trwały" oznacza, że właścicielem danego środka trwałego nie jest osoba inwestująca w ten środek. W rozpatrywanej sprawie nie istnieje spór co do tego, iż mamy do czynienia z obcym środkiem trwałym. W świetle powyższego, za zasadne należy uznać stanowisko Izby, zgodnie z którym inwestycją w obcym środku trwałym są (...) nakłady finansowe poniesione w obcym środku trwałym, gdyż ich poniesienie - nie było powiązane ze zwykłym używaniem, a także nie stanowiło drobnych nakładów remontowych, do ponoszenia których najemca jest obowiązany zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego, a nadto - przystosowało najmowane pomieszczenia o charakterze biurowym dla celów prowadzonej w tych pomieszczeniach (...) działalności gospodarczej".
Dokonane przez Państwa wydatki związane były z modernizacją wynajmowanego lokalu. W wyniku dokonanych prac zwiększy się wartość użytkowa tego lokalu - jest on bowiem modernizowany, zaś wartość nakładów grubo przekracza 3.500 zł. Prace, na które ponoszone są nakłady, spełniają zatem, co do zasady, definicję ulepszenia zawartą w art. 22g ust. 17 u.p.d.o.f.
W związku z powyższym - skoro nakłady powyższe dotyczą obcego środka trwałego, a jednocześnie ulepszają one ten lokal - mają one charakter inwestycji w obcym środku trwałym.
"Inwestycja w obcym środku trwałym" (suma nakładów ulepszeniowych poniesionych na obcy środek trwały) jest własnym środkiem trwałym podatnika. Podlega ona amortyzacji.
Spółdzielnia przeprowadza modernizację lokalu, koszt jest szacowany na 30 tys. jednak lokal ten dzierżawimy od osoby fizycznej.
Czy modernizację w obcym lokalu można uznać jako własny środek trwały?
W sytuacji opisanej w pytaniu mamy do czynienia z inwestycją w obcym środku trwałym (można potraktować sumę tych nakładów modernizacyjnych jako "inwestycję w obcym środku trwałym"). Nakłady te są traktowane jak "własny" środek trwały podatnika.
Zgodnie z przepisem art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) - dalej u.p.d.o.p., środkami trwałymi są m.in. budynki oraz lokale będące odrębną własnością, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.
Przepisy powyższe wymagają zatem, aby środki trwałe były własnością podatnika. Jednocześnie jednak przepisy u.p.d.o.p. określają szczególną kategorię środków trwałych jakimi są "inwestycje w obcych środkach trwałych".
Przepis art. 16a ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.p., stanowi, że amortyzacji podlegają również niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych".
Przepisy u.p.d.o.p. nie definiują jednakże pojęcia inwestycji w obcych środkach trwałych. W praktyce zwykło się przyjmować, że charakter taki mają przede wszystkim te nakłady na środek trwały, które - w sytuacji, gdyby środek trwały był własnością podatnika - stanowiłyby ulepszenie tego środka trwałego. Dokonywane nakłady powinny mieć zatem charakter inwestycyjny. Powinny tworzyć nową (nieistniejącą wcześniej) jakość. Nakłady dotyczące substancji danego lokalu, podnoszące jego wartość, mogą być uznane za inwestycję w obcym środku trwałym.
Kwalifikacja kosztowa wydatków na cudzy lokal w praktyce bywa sporna. Zazwyczaj jednak stanowią one inwestycję w obcym środku trwałym, zwłaszcza gdy nakłady te - gdyby dotyczyły własnego lokalu - stanowiłyby ulepszenie tego lokalu. Na takim też stanowisku stanął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 11 grudnia 1998 r., I SA/Lu 1247/97, w którym stwierdzono: "Inwestycjami w obcych środkach trwałych są także wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie środków trwałych wykorzystywanych przez niego w działalności gospodarczej, a nie stanowiących jego własności".
Z kolei w uzasadnieniu wyroku NSA z dnia 4 listopada 1998 r., SA/Sz 2284/97, można przeczytać: "Inwestycja oznacza pewne koszty - nakłady finansowe, a określenie "obcy środek trwały" oznacza, że właścicielem danego środka trwałego nie jest osoba inwestująca w ten środek. W rozpatrywanej sprawie nie istnieje spór co do tego, iż mamy do czynienia z obcym środkiem trwałym. W świetle powyższego, za zasadne należy uznać stanowisko Izby, zgodnie z którym inwestycją w obcym środku trwałym są (...) nakłady finansowe poniesione w obcym środku trwałym, gdyż ich poniesienie - nie było powiązane ze zwykłym używaniem, a także nie stanowiło drobnych nakładów remontowych, do ponoszenia których najemca jest obowiązany zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego, a nadto - przystosowało najmowane pomieszczenia o charakterze biurowym dla celów prowadzonej w tych pomieszczeniach (...) działalności gospodarczej".
Dokonane przez Państwa wydatki związane były z modernizacją wynajmowanego lokalu. W wyniku dokonanych prac zwiększy się wartość użytkowa tego lokalu - jest on bowiem modernizowany, zaś wartość nakładów grubo przekracza 3.500 zł. Prace, na które ponoszone są nakłady, spełniają zatem, co do zasady, definicję ulepszenia zawartą w art. 22g ust. 17 u.p.d.o.f.
W związku z powyższym - skoro nakłady powyższe dotyczą obcego środka trwałego, a jednocześnie ulepszają one ten lokal - mają one charakter inwestycji w obcym środku trwałym.
"Inwestycja w obcym środku trwałym" (suma nakładów ulepszeniowych poniesionych na obcy środek trwały) jest własnym środkiem trwałym podatnika. Podlega ona amortyzacji.