Spór między podatnikiem a organem podatkowym dotyczył odmowy wydania interpretacji indywidulnej. Sprawa dotyczyła opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych dochodu uzyskanego ze sprzedaży obligacji. Zasadniczą kwestią, której wyjaśnienia domagał się skarżący było ustalenie, czy opodatkowaniu z tytułu sprzedaży przedmiotowych obligacji zakupionych w 2007 r. za 100 tys. euro podlegała wykazana przez bank w PIT-8C kwota 44.658 zł, czy jak przyjął skarżący ‒ jedynie równowartość 390 euro. Chciał też wiedzieć, według którego kursu euro należy dokonać przeliczenia na złotówki: z daty sprzedaży obligacji, czy z daty dokonania przelewu na konto skarżącego.
Nie ma pytania, nie ma interpretacji?
Organ odmówił wydania interpretacji, bo mimo wezwania skarżący nie uzupełnił wniosku, nie zadał też konkretnego pytania. Według WSA w Warszawie, w świetle postanowień art. 14b par 2-5 ustawy ‒ ordynacja podatkowa, brak sformułowania pytania przez wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nie stanowi braku formalnego, który uniemożliwia wydanie takiej interpretacji. Również niewskazanie przez skarżącego konkretnego przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie mogło stanowić podstawy do pozostawienia bez rozpatrzenia tego wniosku.
Czytaj w LEX: Interpretacja indywidualna: treść wniosku a zakres interpretacji - omówienie orzecznictwa >
Rolą organu podatkowego jest przypisanie przedstawionego stanu faktycznego do właściwej normy prawnej. Sąd I instancji stwierdził, iż skoro skarżący do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej załączył szereg dokumentów, to organ powinien dane wynikające z dokumentów uwzględnić, jeśli we wniosku skarżący nie wskazał wszystkich informacji istotnych dla jego rozpoznania.
Zobacz procedurę w LEX: Wystąpienie o indywidualną interpretację podatkową >
Brak pytania nie ma znaczenia
Stanowisko sądu I instancji NSA uznał za błędne. Zgodził się jedynie z tym, że w świetle przepisów normujących instytucję interpretacji indywidualnej brak we wniosku o jej wydanie pytania, nie stanowi braku formalnego, który prowadzi do pozostawienia wniosku bez rozpoznania. Należy bowiem mieć na uwadze, że żaden przepis ordynacji nie ustanawia wymogu sformułowania pytania we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Elementy jakie powinien zawierać taki wniosek określa art. 14b par. 3 ordynacji. Według tego przepisu, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego (stan prawny obowiązujący w dacie wydania zaskarżonej interpretacji indywidualnej). Zatem, obligatoryjnymi elementami wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej są: wyczerpujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) oraz stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). NSA podkreślił, że elementy, jakie powinien zawierać wniosek zostały określone w przepisie rangi ustawowej i tylko ten przepis jest wiążący. Poza tym, jak zaznaczył sąd kasacyjny, według postanowień art. 14g par. 1 ordynacji wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej pozostawia się bez rozpatrzenia wówczas, gdy nie spełnia on wymogów określonych w art. 14b par. 3, a ten przepis nie stanowi o wymogu zadania pytania.
Czytaj w LEX: Interpretacja indywidualna: co musi zawierać uzasadnienie interpretacji - omówienie orzecznictwa >
Interpretacja ma służyć wyjaśnianiu problemu
NSA zgodził się z autorem skargi kasacyjnej, że rolą organu interpretującego nie jest identyfikowanie problemu prawnego na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), czy dokonywanie przypisywania tego stanu faktycznego do właściwej normy prawnej w sytuacji, gdy wnioskodawca nie wskazał żadnych przepisów prawa podatkowego, które budzą jego wątpliwości prawne, jak przyjął sąd I instancji. Interpretacja podatkowa ma służyć wyjaśnieniu problemu prawnego o charakterze podatkowym, który przedstawia wnioskodawca wskazując przepisy budzące jego wątpliwości. Bezwzględnie przedmiotem interpretacji indywidualnej nie jest stan faktyczny sprawy, lecz ocena prawna dokonanej przez wnioskodawcę oceny prawnej podanego przez niego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Według NSA, wynika to wprost z art. 14c par. 1 i par. 2 ordynacji.
Zobacz również: Wynagrodzenie brutto i netto – z czego wynika różnica? >>
Jak podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny, w orzecznictwie NSA jednolicie przyjmuje się, że wnioskodawca musi we wniosku przedstawić własną ocenę prawną, a zatem musi określić przepis prawa podatkowego, którego zastosowanie w świetle przedstawionych we wniosku okoliczności budzi jego wątpliwości. Ocena prawna to wskazanie normy prawnej, którą wnioskodawca uważa za właściwą oraz uzasadnienie prawne tego wskazania. Z kolei wskazanie przepisów prawnych polega na skonkretyzowaniu przepisu lub grupy przepisów. Tylko wtedy organ może określić, czy stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe.
Sprawdź w LEX: Jakie skutki ma fakt, że podatnik - w bardzo podobnej sprawie - ma negatywną i pozytywną interpretację indywidualną? >
Sąd orzekający w tej sprawie podzielił stanowisko wyrażone w wyroku NSA z 30 maja 2018 r. (sygn. akt II FSK 1386/16), iż specyfika postępowania w sprawie wydania pisemnej interpretacji polega m.in. na tym, że organ interpretacyjny rozpatruje sprawę tylko i wyłącznie w ramach przedstawionego przez wnioskodawcę zagadnienia prawnego oraz wyrażonej przez niego oceny prawnej.
Wyrok NSA z 17 maja 2019 r., sygn. akt II FSK 1544/17
Zobacz procedurę w LEX: Interpretacja indywidualna a postępowanie podatkowe >
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.
