Od dnia 1 stycznia 2007 r. różnice kursowe ustala się również w przypadku kompensaty (potrącenia), a nie tylko w razie faktycznej zapłaty, czyli transferu środków.
Zgodnie z przepisami art. 24c ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) - dalej u.p.d.o.f., różnice kursowe zwiększają przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe.
Ujemne różnice kursowe powstają m.in. w przypadku, gdy wartość poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez NBP jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia (art. 24c ust. 3 pkt 2 u.p.d.o.f.).
Natomiast za koszt poniesiony, o którym mowa wyżej - uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa wyżej - uważa się dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności (art. 24c ust. 7 u.p.d.o.f.).
Oznacza to, że od dnia 1 stycznia 2007 r. różnice kursowe dla celów podatkowych będą ustalane nie tylko w przypadku faktycznej zapłaty, ale i np. potrącenia.