Rada Miejska w Lidzbarku w uchwale w sprawie wprowadzenia w gminie opłaty targowej, ustalenia dziennych stawek opłaty targowej oraz sposobu jej poboru ustaliła, że ze stoiska o powierzchni do 18 mkw. na terenie utwardzonym pobierana będzie opłata 20 zł. Wprowadziła też dla rolników prowadzących sprzedaż produktów rolnych bonifikatę w wysokości 25 procent od opłaty targowej.
Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Olsztynie stwierdziło, że zapisy te naruszają art. 15 ust. 1 w zw. z art. 19 pkt 1 ustawy z 12 stycznia 1991 roku o podatkach i opłatach lokalnych.
Opłata targowa pobierana jest od sprzedaży
Kolegium wskazało, że z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych wynika, że opłata targowa ma charakter fakultatywny i może zostać wprowadzona uchwałą rady gminy. Jednocześnie opłata targowa ma charakter powszechny i jest pobierana od każdej czynności sprzedaży, bez względu na formę jej prowadzenia czy też rodzaj sprzedawanego artykułu. Z kolei art. 19 pkt 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych stanowi, że rada gminy w drodze uchwały określa wysokość stawki opłaty targowej.
Według RIO, skoro opłata targowa pobierana jest „od sprzedaży", to nie można przyjąć, że stawki tej opłaty mogą być różnicowane w zależności od wielkości zajętej powierzchni targowiska, czy też, tak jak w badanej uchwale, od rodzaju nawierzchni targowiska, na którym dokonywana jest sprzedaż. Na poparcie swojego stanowisko RIO wskazała orzecznictwo sądów administracyjnych (m.in. wyroki WSA w Warszawie z 21 grudnia 2012 r, sygn. III SA/A 1891/12).
Zwolenie tak, ulga nie
Ponadto Kolegium RIO w Olsztynie stwierdziło, że zgodnie z art. 19 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, rada gminy może wprowadzić jedynie zwolnienie przedmiotowe z opłaty targowej. Należy przy tym odróżnić zwolnienie z opłaty od ulgi (bonifikaty) w opłacie. Ulga dotyczy bowiem zmniejszenia podstawy opodatkowania (stawki opłaty). Zgodnie z orzecznictwem sądów administracyjnych w zakresie ulg i zwolnień w podatkach i opłatach „niedopuszczalne jest utożsamianie kategorii zwolnienia podatkowego z kategorią ulgi podatkowej”.
W przypadku ulgi podatkowej ustawodawca nie rezygnuje z opodatkowania, gdyż jego zamiarem jest tylko i wyłącznie redukcja obciążenia podatkowego lub zmniejszenie rozmiarów płaconego podatku. Zwolnienie podatkowe oznacza natomiast definitywne, ostateczne wyłączenie określonej kategorii podatników lub przedmiotu opodatkowania spod obowiązku podatkowego.
Rada miejska wprowadzając „bonifikatę w wysokości 25 proc. od opłaty targowej” w rzeczywistości wprowadziła ulgę w opłacie targowej, co jest niezgodne z prawem.
Uchwała Kolegium RIO w Olsztynie nr 0102-280/18