Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku o sygn. akt I SA/Gl 1341/23 rozpatrywał sprawę spółki, której burmistrz miasta określił wysokość zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od nieruchomości za rok 2022 oraz stwierdził nadpłatę w wysokości 1,00 zł. Przedmiotem opodatkowania były niezabudowane grunty pozostające w użytkowaniu wieczystym skarżącej przy zastosowaniu stawki podatkowej przewidzianej dla gruntów związanych z działalnością gospodarczą. Od powyższej decyzji odwołanie wniosła spółka.
SKO w Katowicach wskazało, że spółka 5 stycznia 2022 r. złożyła deklarację na podatek od nieruchomości na rok 2022, w której wskazała do opodatkowania grunty związane z działalnością gospodarczą. Dodatkowo, skarżąca złożyła wniosek o stwierdzenie nadpłaty wraz z korektą deklaracji, w której wskazała wszystkie grunty oprócz tych, które były przeznaczone na składowanie odpadów. Według spółki nieruchomości, na których miał miejsce proces rekultywacji gruntów nie są i nie były związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Spór o stawkę podatku
Spór w sprawie dotyczył stawki podatkowej, jaka powinna być zastosowana do opodatkowania gruntów. Z akt sprawy wynikało, ze spółka od 10 marca 2021 r. (data aktu notarialnego) była użytkownikiem wieczystym nieruchomości gruntowych niezabudowanych, które to nieruchomości stanowiły część terenu nieczynnego składowiska odpadów. Jedno z pól zostało zrekultywowane, natomiast kolejne, po zamknięciu składowiska odpadów, zostało przeznaczone do przeprowadzenia prac rekultywacyjnych. Według spółki zamknięte składowisko odpadów nie jest związane z działalnością gospodarczą.
SKO w Katowicach stwierdziło, że działalność składowiska odpadów ma miejsce także po jego zamknięciu, albowiem po zamknięciu składowiska odpadów należy podejmować szereg czynności faktycznych i prawnych związanych z funkcjonowaniem składowiska (monitorowanie, rekultywowanie czy odgazowywanie). Wobec powyższego, zdaniem SKO, znajdujące się w posiadaniu podmiotu zarządzającego rekultywowane grunty oraz zlokalizowane na nich składowiska odpadów należy kwalifikować jako związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Z aktu notarialnego z 10 marca 2021 r. (wówczas spółka stała się użytkownikiem wieczystym przedmiotowej nieruchomości) wynika, że spółce znany był stan faktyczny i prawny przedmiotu umowy. Skarżącej znany był również fakt, że przedmiot sprzedaży stanowił teren nieczynnego składowiska odpadów w fazie rekultywacji. W związku z tym, zdaniem organu, z chwilą zawarcia umowy spółka przejęła wszelkie prawa i obowiązki związane z zarządzaniem składowiskiem, wynikających z przepisów prawa oraz decyzji administracyjnych regulujących status składowiska. Co więcej, zdaniem SKO, z dotychczasowego orzecznictwa administracyjnego wynika, że sam fakt posiadania budynku, budowli lub gruntu przez przedsiębiorcę przesądzał o uznaniu tych przedmiotów za związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, niezależnie od tego, czy przedsiębiorca na bieżąco w całości, bądź tylko w części z nich korzysta. Okoliczność, że od wielu lat nie są na działce prowadzone jakiekolwiek czynności faktyczne mieszczące się w pojęciu prowadzenia działalności gospodarczej nie ma znaczenia dla jej opodatkowania podatkiem od nieruchomości.
SKO w Katowicach uznało zatem, w odniesieniu do gruntów znajdujących się w użytkowaniu wieczystym skarżącej, mogących być potencjalnie wykorzystywanych do prowadzonej działalności gospodarczej, że podlegają one opodatkowaniu według najwyższej stawki podatkowej.
Zobacz w LEX: Opodatkowanie komunalnych wysypisk śmieci i infrastruktury obiektów sportowych > >
Skargę na powyższą decyzję SKO wniosła spółka, która m. in. wskazała, że sporne grunty zostały przez nią nabyte od syndyka w pakiecie z innymi nieruchomościami i nie było możliwości odstąpienia od zakupu spornych gruntów, które to grunty w aktualnym stanie faktycznym nie mogą nawet teoretycznie służyć do prowadzenia działalności gospodarczej. Dodatkowo, zdaniem skarżącej, w stosunku do spornych gruntów nie została przeprowadzona ekspertyza geotechniczna i sanitarna, a w konsekwencji nie było możliwe ich wcześniejsze przeznaczenie na jakąkolwiek działalność inwestycyjną, która wymagałaby robót budowlanych.
Ponadto, zdaniem spółki, fakt, iż dane grunty nie są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej potwierdzają przesłane przez spółkę faktury VAT dot. zakupu nieruchomości oraz wypisu z rejestru VAT za miesiące, w których został rozliczony zakup. Zdaniem spółki organ przedwcześnie wywiódł, że nabyte nieruchomości są automatycznie związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Co więcej, zdaniem spółki, organ nie uwzględnił zasadniczego faktu, że skarżąca nie prowadzi działalności gospodarczej związanej ze składowaniem odpadów, a jedynie nabyła nieruchomość, w skład której wchodziły między innymi grunty po zamkniętym składowisku.
Cena promocyjna: 216.81 zł
|Cena regularna: 297 zł
|Najniższa cena w ostatnich 30 dniach: 216.81 zł
Warunki uznania działalności za działalność gospodarczą
Zdaniem WSA w Gliwicach skarga okazała się niezasadna i podlegała oddaleniu. W ocenie sądu, działalność gospodarcza w zakresie gospodarowania odpadami obejmuje również składowanie odpadów, które można podzielić na dwie fazy: fazę eksploatacyjną i fazę poeksploatacyjną. W fazie eksploatacyjnej przyjmuje się odpady w celu ich unieszkodliwienia. W fazie poeksploatacyjnej nie przyjmuje się odpadów, a jedynie ponosi koszty rekultywacji oraz monitoringu ich składowiska.
Zgodnie z art. 124 ust. 1 ustawy o odpadach „Zarządzający składowiskiem odpadów posiada tytuł prawny do całej nieruchomości, na której znajduje się składowisko odpadów, wraz ze wszystkimi instalacjami i urządzeniami związanymi z prowadzeniem tego składowiska, w okresie obejmującym fazę eksploatacyjną i poeksploatacyjną”. W świetle zaś ust. 3 tegoż przepisu „Prowadzenie składowiska odpadów obejmuje wszystkie działania podejmowane w fazie eksploatacyjnej i poeksploatacyjnej dotyczące funkcjonowania składowiska odpadów, w tym monitoring składowiska odpadów. Składowisko odpadów prowadzi zarządzający składowiskiem odpadów”.
Sam fakt zaprzestania składowania odpadów, np. z powodu braku miejsca, nie wyłącza nieruchomości z zakresu związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. W świetle art. 137 ust. 1 ustawy o odpadach „Cena za przyjęcie odpadów do składowania na składowisku odpadów uwzględnia w szczególności koszty budowy, prowadzenia, w tym zamknięcia i rekultywacji, oraz nadzoru, w tym monitoringu składowiska odpadów”. Samo zamknięcie i zaprzestanie przyjmowania odpadów nie spowoduje, że działalność gospodarcza nie jest już w żadnym stopniu prowadzona, a monitoring składowiska odpadów po jego zamknięciu i rekultywacji jest działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.
Sprawdź w LEX: Najem "furtką" gminy na pełne odliczenie VAT za śmieci > >
Rekultywacja jest związana z działalnością gospodarczą
Zdaniem WSA w Gliwicach rekultywacja gruntów poeksploatacyjnych nie jest odrębną działalnością prowadzoną przez przedsiębiorcę, lecz jest całkowicie związana z prowadzoną przez niego działalnością. Według ustawy o odpadach proces rekultywacji czy również mający miejsce później monitoring, należy zaliczyć do fazy poeksploatacyjnej prowadzonej działalności związanej z gospodarowaniem odpadami, co ma konsekwencje w zakresie wysokości podatku od nieruchomości. Czynności rekultywacyjne oraz monitoring składowiska odpadów są częścią składową tejże działalności prowadzonej w fazie poeksploatacyjnej, a faktycznie wykonująca je spółka, jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą. Bez znaczenia w omawianym przypadku jest to, że nastąpiła zmiana użytkownika wieczystego nieruchomości dopiero w fazie poeksploatacyjnej – nabywca bowiem (w tym przypadku spółka) wstępuje w sytuację prawną zbywcy. WSA w Gliwicach wskazał, że opodatkowane przedmioty, w fazie poeksploatacyjnej składowiska odpadów, są nie tylko związane z prowadzeniem działalności, ale są także zajęte na jej prowadzenie. Powyższe skutkuje tym, że podlegają one opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości według stawek najwyższych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny jasno stwierdził, że rekultywacja czy monitoring składowiska odpadów są nieodłączną częścią procesu gospodarowania odpadami i podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. To oznacza, że przedsiębiorcy prowadzący tego typu działalność muszą być świadomi swoich obowiązków podatkowych również po zakończeniu fazy aktywnej eksploatacji składowiska.
Czytaj również: Są zmiany w definicjach budowli i budynku - MF poprawiło projekt
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.
