Uważam, że gabinet protetyczny stanowi część budynku związaną z udzielaniem świadczeń zdrowotnych w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej, zajętą przez podmiot udzielający tych świadczeń, a więc część budynku opodatkowaną podatkiem od nieruchomości według obniżonej stawki podatku.
Jak wynika z art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. d ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 z późn. zm.), od budynków lub ich części związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej, zajętych przez podmioty udzielające tych świadczeń pobiera się podatek od nieruchomości w obniżonej wysokości.
Z art. 2 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654) – dalej u.d.l. wynika, że określenia świadczenie zdrowotne oznacza działania służące zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu lub poprawie zdrowia oraz inne działania medyczne wynikające z procesu leczenia lub przepisów odrębnych regulujących zasady ich wykonywania.
Protetyka to dziedzina wiedzy z pogranicza medycyny i techniki, zajmująca się uzupełnianiem ubytków tkankowych, narządowych lub czynnościowych przy pomocy sztucznego materiału zastępczego (protezy). Działania protetyków służą przywracaniu oraz poprawie zdrowia, a w konsekwencji działania te stanowią według mnie świadczenia zdrowotne w rozumieniu przepisów u.d.l. W konsekwencji gabinet protetyczny uznać według mnie należy za część budynku związaną z udzielaniem świadczeń zdrowotnych w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej, zajętą przez podmiot udzielający tych świadczeń, a więc część budynku opodatkowaną podatkiem od nieruchomości według obniżonej stawki podatku.
Stanowisko powyższe potwierdza brzmienie art. 3 nieobowiązującej już ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (tekst jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 14, poz. 89 z późn. zm.), która zawierając analogiczną definicję świadczenia zdrowotnego do określonej w art. 2 ust. 1 pkt 10 u.d.l. zawierała także przykładowy katalog takich świadczeń, w których wymieniała czynności techniczne z zakresu protetyki i ortodoncji. Nie ma podstaw, aby obecnie czynności techniczne z zakresu protetyki i ortodoncji traktować w inny sposób, tj. uznawać je za czynności niestanowiące świadczeń zdrowotnych (mimo, że wśród przepisów u.d.l. brak jest przykładowego katalogu świadczeń zdrowotnych).
Jak wynika z art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. d ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 z późn. zm.), od budynków lub ich części związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej, zajętych przez podmioty udzielające tych świadczeń pobiera się podatek od nieruchomości w obniżonej wysokości.
Z art. 2 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654) – dalej u.d.l. wynika, że określenia świadczenie zdrowotne oznacza działania służące zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu lub poprawie zdrowia oraz inne działania medyczne wynikające z procesu leczenia lub przepisów odrębnych regulujących zasady ich wykonywania.
Protetyka to dziedzina wiedzy z pogranicza medycyny i techniki, zajmująca się uzupełnianiem ubytków tkankowych, narządowych lub czynnościowych przy pomocy sztucznego materiału zastępczego (protezy). Działania protetyków służą przywracaniu oraz poprawie zdrowia, a w konsekwencji działania te stanowią według mnie świadczenia zdrowotne w rozumieniu przepisów u.d.l. W konsekwencji gabinet protetyczny uznać według mnie należy za część budynku związaną z udzielaniem świadczeń zdrowotnych w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej, zajętą przez podmiot udzielający tych świadczeń, a więc część budynku opodatkowaną podatkiem od nieruchomości według obniżonej stawki podatku.
Stanowisko powyższe potwierdza brzmienie art. 3 nieobowiązującej już ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (tekst jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 14, poz. 89 z późn. zm.), która zawierając analogiczną definicję świadczenia zdrowotnego do określonej w art. 2 ust. 1 pkt 10 u.d.l. zawierała także przykładowy katalog takich świadczeń, w których wymieniała czynności techniczne z zakresu protetyki i ortodoncji. Nie ma podstaw, aby obecnie czynności techniczne z zakresu protetyki i ortodoncji traktować w inny sposób, tj. uznawać je za czynności niestanowiące świadczeń zdrowotnych (mimo, że wśród przepisów u.d.l. brak jest przykładowego katalogu świadczeń zdrowotnych).