Z ulgi odsetkowej podatnicy korzystają na zasadzie tzw. praw nabytych.
Uchylony z końcem 2006 r. przepis art. 26 b ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) stanowił, że od podstawy obliczenia podatku ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1 odlicza się, z zastrzeżeniem ust. 2-4, faktycznie poniesione w roku podatkowym wydatki na spłatę odsetek od kredytu (pożyczki) udzielonego podatnikowi, o którym mowa w art. 3 ust. 1, na sfinansowanie inwestycji mającej na celu zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych, wymienionej w pkt 1-4 tego przepisu.
Wszyscy podatnicy, którzy zdążyli zaciągnąć kredyt w celu sfinansowania wskazanej wyżej inwestycji do końca 2006 r. i którzy tym samym zdążyli nabyć prawo do ulgi odsetkowej przed końcem 2006 roku, będą mogli odliczać od dochodu wydatki na spłatę odsetek od kredytu, nawet do 2027 r. (zgodnie z przepisami nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 16 listopada 2006 r., Dz.U. nr 217, poz. 1588).
 
Prawo do ulgi odsetkowej dla współkredytobiorcy – co mówi w tej kwestii resort finansów?
W związku z korzystaniem z prawa do ulgi odsetkowej wiele osób ma wątpliwości, czy współkredytobiorcy kredytu zaciągniętego przez podatnika, który nabył prawo do ulgi odsetkowej przed końcem 2006 r. przysługuje prawo do odliczenia odsetek od tego kredytu. Pomocne w rozwiązaniu tego problemu może okazać się tu pismo z dnia 30 sierpnia 2006 r. p.o. Zastępcy Dyrektora Departamentu Podatków Dochodowych w Ministerstwie Finansów (sygn. pisma DD/PB5/IK-066-4-26/06).
W świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych prawo do odliczenia przysługuje podatnikowi, który faktycznie w roku podatkowym dokonał spłaty odsetek od kredytu (pożyczki) mieszkaniowego udzielonego przez podmiot uprawniony na podstawie przepisów prawa bankowego albo przepisów o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych do udzielania kredytów (pożyczek), a z umowy kredytu (pożyczki) wynika, że dotyczy on jednej z inwestycji wymienionych przez ustawodawcę
W związku z powyższym, w przypadku omawianej ulgi istotne znaczenie ma m.in. to, kto faktycznie dokonał spłaty odsetek.
Resort finansów podkreślił we wskazanym wyżej piśmie, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznym - w zakresie ulgi odsetkowej - nie zawierają regulacji (analogicznie jak miało to miejsce w przypadku ulgi związanej z budową budynku wielorodzinnego z przeznaczeniem znajdujących się w nim lokali mieszkalnych na wynajem), zgodnie z którą kwotę odliczeń przysługującą każdemu ze współkredytobiorców w ogólnej kwocie spłaconych odsetek należy ustalać proporcjonalnie do udziału w kredycie, a w razie braku dowodu określającego wysokość udziałów współkredytobiorców należy przyjąć, że udziały są równe.
Tym samym brak jest podstaw do zobowiązania podatnika, aby dzielił wydatki uprawniające do skorzystania z ulgi odsetkowej stosownie do współwłasności w częściach ułamkowych.
Zatem, jeżeli z umowy kredytowej wynika, że kredytobiorcą jest więcej niż jedna osoba i każda odpowiada solidarnie za spłatę zadłużenia (w tym odsetek), to prawo do odliczeń, na podstawie art. 26b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przysługuje temu kredytobiorcy (współkredytobiorcy), który faktycznie dokonał spłaty odsetek od udzielonego kredytu, o ile spełnia pozostałe warunki określone przez ustawodawcę.
Odliczeń tych kredytobiorca dokonuje w kwocie faktycznie spłaconych odsetek, w ramach limitu, o którym mowa w art. 26b ust. 4 pkt 2 wskazanej wyżej ustawy.
Zgodnie z art. 26b ust. 2 pkt 6 ustawy wysokość i termin zapłaty odsetek powinien być udokumentowany dowodem wystawionym przez podmiot wymieniony w pkt 2.
Jeżeli z zaświadczenia banku (lub innego uprawnionego podmiotu) nie wynika, w jakiej części poszczególni kredytobiorcy ponosili faktycznie wydatki na spłatę odsetek, należy przyjąć, że każdy z nich ponosił je w częściach równych, niezależnie od udziału we współwłasności - chyba że podatnicy wykażą, w jakiej wysokości zostały faktycznie poniesione przez nich wydatki. Każdy też z kredytobiorców ma wówczas prawo do odliczeń w ramach limitu, o którym mowa w art. 26b ust. 4 pkt 2 ustawy.
W przypadku, gdy z zaświadczenia wynika, że spłata kredytu i odsetek następuje z rachunku bankowego, którego podatnik jest jedynie współposiadaczem, należy przyjąć, że to podatnik faktycznie dokonał spłaty odsetek, o ile zaświadczenie wydane jest na jego imię i nazwisko.
Ministerstwo Finansów podkreśliło, że skorzystanie przez podatnika z odliczeń w ramach ulgi odsetkowej jest jego uprawnieniem, zatem to na podatniku ciąży ciężar udowodnienia, w jakiej wysokości poniósł on faktycznie wydatki na spłatę odsetek, jeżeli nie wynika to w sposób jednoznaczny z zaświadczenia banku. Należy przy tym mieć na uwadze naczelną zasadę postępowania dowodowego określoną w art. 180 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którą jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem – podsumował resort finansów.