W 2009 r. spółka zawarła z nierezydentem, spółką babką umowę pożyczki o wartości 50.000 zł.
Czy w tym wypadku spółka obowiązana jest do sporządzenia informacji ORD-U?
Moim zdaniem w analizowanym przypadku powstaje obowiązek sporządzenia informacji ORD-U.
Na podstawie art. 82 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są obowiązane do sporządzania i przekazywania informacji:
1) na pisemne żądanie organu podatkowego - o zdarzeniach wynikających ze stosunków cywilnoprawnych albo z prawa pracy, mogących mieć wpływ na powstanie obowiązku podatkowego lub wysokość zobowiązania podatkowego osób lub jednostek, z którymi zawarto umowę;
2) bez wezwania przez organ podatkowy - o umowach zawartych z nierezydentami w rozumieniu przepisów prawa dewizowego;
3) w zakresie i na zasadach określonych w odrębnych ustawach.
Szczegółowe zasady i okoliczności sporządzania informacji ORD-U ukonstytuowane zostały w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2002 r. w sprawie informacji podatkowych (Dz. U. Nr 240, poz. 2061 z późn. zm.) - dalej r.i.p.
Według takiego informacja ORD-U dotyczy umów zawartych z nierezydentami.
Stosownie do treści przepisu § 3 ust. 1 r.i.p. informacja ta sporządzana jest jeżeli:
1) jedna ze stron tej umowy, bezpośrednio lub pośrednio, bierze udział w zarządzaniu lub kontroli drugiej strony umowy albo posiada udział w jej kapitale uprawniający do co najmniej 5% wszystkich praw głosu lub
2) inny podmiot, niebędący stroną umowy, równocześnie bierze udział, bezpośrednio lub pośrednio, w zarządzaniu lub kontroli podmiotów będących stronami umowy albo posiada udziały w kapitałach tych podmiotów uprawniające, w każdym z nich, do co najmniej 5% wszystkich praw głosu, lub
3) nierezydent, będący stroną umowy, posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przedsiębiorstwo, oddział lub przedstawicielstwo w rozumieniu odrębnych przepisów
- i jeżeli podmiot obowiązany do sporządzenia i przekazania informacji wiedział lub mógł wiedzieć, przy zachowaniu należytej staranności, o fakcie posiadania takich udziałów lub o fakcie posiadania przez nierezydenta przedsiębiorstwa, oddziału lub przedstawicielstwa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Z znaczyć przy tym trzeba, że prawodawca wprowadzając obowiązek sporządzenia informacji ORD-U nie wymaga, aby wszystkie wymienione powyżej warunki były spełnione łącznie. Już tylko spełnienie jednego ze wskazanych powyżej warunków wiąże się z obowiązkiem sporządzenia informacji podatkowej (po przekroczeniu wskazanych poniżej limitów kwotowych).
W ust. 2 § 3 r.i.p. zostało doprecyzowane, że w przypadkach, o których mowa w:
1) pkt 1 i 2 - w informacjach uwzględnia się umowy, które zostały zawarte w roku podatkowym z tym samym nierezydentem, a suma należności albo suma zobowiązań wynikająca z tych umów przekroczyła równowartość 300.000 euro;
2) pkt 3 - w informacjach uwzględnia się umowy, w których jednorazowa wartość należności albo zobowiązań przekroczyła równowartość 5.000 euro.
Wartości wskazanych powyżej limitów wyrażone w euro przelicza się na walutę polską po średnim kursie ogłoszonym przez Narodowy Bank Polski, na dzień 31 grudnia roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym zawarto umowę.
Przy wyznaczaniu obowiązku sporządzania informacji ORD-U uwzględnia się wartość należności lub zobowiązań wynikającą:
1) z umów sporządzonych w formie pisemnej lub
2) z wystawionych lub otrzymanych faktur albo rachunków potwierdzających zawarcie umowy, jeżeli w umowie nie określono wartości należności lub zobowiązań albo umowa nie ma formy pisemnej.
Jeżeli zobowiązania lub należności są wyrażone w walucie obcej przelicza się na walutę polską według kursu średniego ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski, na dzień 31 grudnia roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym:
1) zawarto umowę lub
2) wystawiono faktury albo rachunki potwierdzające zawarcie umowy.
Obowiązek sporządzania informacji nie dotyczy umów:
1) zawartych w trybie przepisów o zamówieniach publicznych;
2) kredytu albo pożyczki zawartych przez banki i agencje rządowe z osobami wymienionymi w § 2 ust. 1 r.i.p.;
3) objętych, zgodnie z odrębnymi przepisami, tajemnicą państwową lub bankową;
4) związanych z zaspokajaniem zbiorowych potrzeb wspólnot samorządowych, w szczególności z usługami komunalnymi.
Jeżeli więc spółka babka posiada w polskiej spółce minimum 5% udziałów (prawa głosu), wówczas biorąc pod uwagę wartość pożyczki należy stwierdzić, że powstaje obowiązek sporządzenia informacji ORD-U.
Czy w tym wypadku spółka obowiązana jest do sporządzenia informacji ORD-U?
Moim zdaniem w analizowanym przypadku powstaje obowiązek sporządzenia informacji ORD-U.
Na podstawie art. 82 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są obowiązane do sporządzania i przekazywania informacji:
1) na pisemne żądanie organu podatkowego - o zdarzeniach wynikających ze stosunków cywilnoprawnych albo z prawa pracy, mogących mieć wpływ na powstanie obowiązku podatkowego lub wysokość zobowiązania podatkowego osób lub jednostek, z którymi zawarto umowę;
2) bez wezwania przez organ podatkowy - o umowach zawartych z nierezydentami w rozumieniu przepisów prawa dewizowego;
3) w zakresie i na zasadach określonych w odrębnych ustawach.
Szczegółowe zasady i okoliczności sporządzania informacji ORD-U ukonstytuowane zostały w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2002 r. w sprawie informacji podatkowych (Dz. U. Nr 240, poz. 2061 z późn. zm.) - dalej r.i.p.
Według takiego informacja ORD-U dotyczy umów zawartych z nierezydentami.
Stosownie do treści przepisu § 3 ust. 1 r.i.p. informacja ta sporządzana jest jeżeli:
1) jedna ze stron tej umowy, bezpośrednio lub pośrednio, bierze udział w zarządzaniu lub kontroli drugiej strony umowy albo posiada udział w jej kapitale uprawniający do co najmniej 5% wszystkich praw głosu lub
2) inny podmiot, niebędący stroną umowy, równocześnie bierze udział, bezpośrednio lub pośrednio, w zarządzaniu lub kontroli podmiotów będących stronami umowy albo posiada udziały w kapitałach tych podmiotów uprawniające, w każdym z nich, do co najmniej 5% wszystkich praw głosu, lub
3) nierezydent, będący stroną umowy, posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przedsiębiorstwo, oddział lub przedstawicielstwo w rozumieniu odrębnych przepisów
- i jeżeli podmiot obowiązany do sporządzenia i przekazania informacji wiedział lub mógł wiedzieć, przy zachowaniu należytej staranności, o fakcie posiadania takich udziałów lub o fakcie posiadania przez nierezydenta przedsiębiorstwa, oddziału lub przedstawicielstwa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Z znaczyć przy tym trzeba, że prawodawca wprowadzając obowiązek sporządzenia informacji ORD-U nie wymaga, aby wszystkie wymienione powyżej warunki były spełnione łącznie. Już tylko spełnienie jednego ze wskazanych powyżej warunków wiąże się z obowiązkiem sporządzenia informacji podatkowej (po przekroczeniu wskazanych poniżej limitów kwotowych).
W ust. 2 § 3 r.i.p. zostało doprecyzowane, że w przypadkach, o których mowa w:
1) pkt 1 i 2 - w informacjach uwzględnia się umowy, które zostały zawarte w roku podatkowym z tym samym nierezydentem, a suma należności albo suma zobowiązań wynikająca z tych umów przekroczyła równowartość 300.000 euro;
2) pkt 3 - w informacjach uwzględnia się umowy, w których jednorazowa wartość należności albo zobowiązań przekroczyła równowartość 5.000 euro.
Wartości wskazanych powyżej limitów wyrażone w euro przelicza się na walutę polską po średnim kursie ogłoszonym przez Narodowy Bank Polski, na dzień 31 grudnia roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym zawarto umowę.
Przy wyznaczaniu obowiązku sporządzania informacji ORD-U uwzględnia się wartość należności lub zobowiązań wynikającą:
1) z umów sporządzonych w formie pisemnej lub
2) z wystawionych lub otrzymanych faktur albo rachunków potwierdzających zawarcie umowy, jeżeli w umowie nie określono wartości należności lub zobowiązań albo umowa nie ma formy pisemnej.
Jeżeli zobowiązania lub należności są wyrażone w walucie obcej przelicza się na walutę polską według kursu średniego ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski, na dzień 31 grudnia roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym:
1) zawarto umowę lub
2) wystawiono faktury albo rachunki potwierdzające zawarcie umowy.
Obowiązek sporządzania informacji nie dotyczy umów:
1) zawartych w trybie przepisów o zamówieniach publicznych;
2) kredytu albo pożyczki zawartych przez banki i agencje rządowe z osobami wymienionymi w § 2 ust. 1 r.i.p.;
3) objętych, zgodnie z odrębnymi przepisami, tajemnicą państwową lub bankową;
4) związanych z zaspokajaniem zbiorowych potrzeb wspólnot samorządowych, w szczególności z usługami komunalnymi.
Jeżeli więc spółka babka posiada w polskiej spółce minimum 5% udziałów (prawa głosu), wówczas biorąc pod uwagę wartość pożyczki należy stwierdzić, że powstaje obowiązek sporządzenia informacji ORD-U.