W przedmiotowej sprawie spółka zapytała fiskusa czy uregulowanie zobowiązania w sposób inny niż płatność stanowi wydatek zaliczany do kosztów uzyskania przychodów. Spółka bowiem w ramach powadzonej działalności gospodarczej wygasza swoje wzajemne zobowiązania z podmiotami powiązanymi za pomącą nettingu oraz za pomocą kontrkompensaty wzajemnych zobowiązań lub transakcji barterowych z pozostałymi kontrahentami. Spółka rozważa stosowanie takiego sposobu regulowania wzajemnych zobowiązań również w przyszłości.
Ma jednak wątpliwość czy w związku ze zmianą przepisów uregulowanie zobowiązania, dotyczącego transakcji powyżej 15.000 zł, w formie kompensaty, umowy barterowej lub nettingu albo uregulowanie zobowiązania w sposób inny niż płatność, będzie mogło stanowić wydatek zaliczany do kosztów uzyskania przychodu.
Sama uważa, że w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2017 r. możliwe będzie wygaszanie zobowiązań poprzez kompensatę wzajemnych zobowiązań za pomocą transakcji barterowych oraz za pomocą nettingu albo innych niż płatność form regulowania zobowiązania bez utraty możliwości zaliczenia takiego wydatku (w kwocie powyżej 15 tys. zł) do kosztów uzyskania przychodu.
Fiskus się zgodził i potwierdził, że płatność/zapłata w języku potocznym oznacza uregulowanie zobowiązania w formie pieniężnej, zapłatę gotówką, przekazanie pieniędzy. Regulowanie zobowiązania w formie kompensaty czy umowy barterowej nie jest zatem z pewnością „płatnością”, o której mowa w art. 15d ustawy o CIT. Kompensata, netting czy umowa barterowa są innymi formami regulowania zobowiązań, występującymi obok płatności i zawierają się w szerszym pojęciu, jakim jest „regulowanie zobowiązań”. Tym bardziej, że np. umowa barterowa nie ma formy pieniężnej/gotówkowej, lecz rzeczową – istotą umowy barterowej jest rozliczenie w formie rzeczowej lub w formie świadczenia usługi. Nieuprawnione i niezgodne z intencją ustawodawcy byłoby stosowanie art. 15d ustawy o CIT również do formy regulowania zobowiązań za pomocą kompensaty lub umów barterowych.
Fiskus potwierdził więc, że w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2017 r. nadal będzie możliwe wygaszanie zobowiązań w kwocie przekraczającej 15.000 zł w drodze kompensaty, nettingu lub stosowanie transakcji barterowych albo innych niż płatność form regulowania zobowiązania, bez utraty możliwości zaliczenia takich wydatków do kosztów
Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach 2 grudnia 2016 r., sygn. akt 2461-IBPB-1-2.4510.881.2016.1.JP, LEX nr 328245
