Projekt przewiduje m.in. wyodrębnienie w ustawie o CIT źródła przychodów w postaci zysków kapitałowych oraz rozdzielenie dochodów uzyskiwanych z tego źródła od pozostałych dochodów podatnika, modyfikację przepisów regulujących funkcjonowanie podatkowych grup kapitałowych (PGK), wprowadzenie przepisów limitujących wysokość kosztów uzyskania przychodów zw. z zawieranymi przez podatników CIT umowami na określone usługi niematerialne i wprowadzenie tzw. minimalnego podatku dochodowego w odniesieniu do podatników posiadających nieruchomości komercyjne o znacznej wartości.
Zgodnie z projektem, podatnik miałby prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki na usługi niematerialne (m.in. zarządcze, doradcze, reklamowe, przetwarzania danych, rekrutacji), a także na opłaty licencyjne tylko do wysokości 5 proc. EBITDA – po przekroczeniu kwoty wydatków 1.200.000 PLN. BCC zdecydowanie sprzeciwia się tej regulacji opisując potencjalnie negatywny wpływ na wiele branż.
BCC postuluje odroczenie wprowadzenia zmiany dot. wyodrębnienia źródła przychodów w postaci zysków kapitałowych do 1 stycznia 2019 r. z uwagi na liczne wątpliwości interpretacyjne co do przypisywania poszczególnych kategorii przychodów i kosztów do źródeł przychodów. Zwraca także uwagę na konieczność dostosowania technicznego, m.in. systemów informatycznych.
Eksperci BCC zgłosili też szereg uwag co do nowych zasad zaliczania kosztów finansowych do kosztów uzyskania przychodów. Zwrócili uwagę przede wszystkim na bardzo niski limit kosztów, które bez ograniczeń mogą zostać rozpoznane dla celów podatkowych (120.000 PLN w porównaniu do 3.000.000 EUR przewidzianych w przepisach wspólnotowych, które Polska implementuje opisywaną zmianą). Postulują także ograniczenie opisywanych regulacji do finansowania w ramach grupy kapitałowej (w szczególności o wyłączenie odsetek od kredytów bankowych). Wiele uwag dotyczyło kwestii technicznych związanych z konstrukcją regulacji.
