Program został ustanowiony na wniosek ministra pracy i polityki społecznej uchwałą Rady Ministrów z 21 września 2010 r. Realizację programu i wdrażanie jego wyników nadzorował minister pracy, a koordynacją programu zajmował się Centralny Instytut Ochrony Pracy – Państwowy Instytut Badawczy.
Celem II etapu programu było opracowanie innowacyjnych rozwiązań organizacyjnych i technicznych na rzecz rozwoju zasobów ludzkich oraz nowych wyrobów, technologii, metod i systemów zarządzania zmierzających do zmniejszenia liczby pracowników narażonych na czynniki niebezpieczne, szkodliwe i uciążliwe. U podstaw programu leżało również wypracowanie koncepcji mających ograniczyć skalę związanych z tymi czynnikami wypadków przy pracy, chorób zawodowych oraz wynikających z tego strat ekonomicznych i społecznych.
Ponadto podczas posiedzenia Rada przyjęła stanowisko w sprawie oceny narażenia na działanie substancji chemicznych, ich mieszanin, czynników lub procesów technologicznych o działaniu rakotwórczym lub mutagennym w środowisku pracy.
Rada Ochrony Pracy przy Sejmie RP nadzoruje warunki pracy i działania Państwowej Inspekcji Pracy. Jest powoływana przez Marszałka Sejmu na 4-letnią kadencję. Najważniejsze zadania tego organu to m.in. ocena działalności PIP oraz opiniowanie projektów aktów prawnych dotyczących problematyki ochrony pracy. Rada inicjuje również prace związane z ratyfikacją konwencji międzynarodowych oraz międzynarodowych norm z zakresu ochrony pracy i ergonomii. Występuje także do organów administracji rządowej i samorządowej oraz organizacji pracodawców i pracobiorców w sprawach związanych z ochroną pracy. Rada przedstawia ponadto opinię m.in. o kandydatach na stanowiska Głównego Inspektora Pracy i jego zastępców oraz okręgowych inspektorów pracy. Członkowie Rady zbierają się co najmniej raz w miesiącu na posiedzeniach plenarnych, a pomiędzy nimi pracują w 4 zespołach problemowych, przygotowując m.in. stanowiska Rady.