Celem nowej regulacji jest wprowadzenie jednolitych przepisów dotyczących bezpieczeństwa pracy i ochrony zdrowia osób wykonujących prace i czynności eksploatacyjne przy wszystkich typach instalacjach ziębniczych – instalacjach, urządzeniach i agregatach: chłodniczych, klimatyzacyjnych i pompach ciepła, zarówno stacjonarnych, jak i ruchomych o zainstalowanej mocy cieplnej powyżej 50 kW dla warunków nominalnych. Poza wymaganiami bhp, zakres przedmiotowy rozporządzenia obejmuje: przetaczanie czynników ziębniczych i prace wykonywane w narażeniu na te czynniki, postępowanie w sytuacjach awaryjnych oraz prace wewnątrz komór chłodniczych.
Według § 5 projektu eksploatacja instalacji ziębniczej powinna być prowadzona z uwzględnieniem wymagań dotyczących: 1) warunków technicznych eksploatacji niektórych urządzeń ciśnieniowych, w szczególności zbiorników w instalacji ziębniczej; 2) obowiązków operatorów i innych podmiotów użytkujących urządzenia zawierające substancje zubożające warstwę ozonową lub fluorowane gazy cieplarniane („SZWO lub F-gazy”), o ile ma to zastosowanie. Prace i czynności eksploatacyjne powinny być wykonywane przez osoby uprawnione, posiadające: 1) świadectwo kwalifikacji wymagane przy eksploatacji urządzeń, instalacji i sieci energetycznych, odpowiednie dla rodzajów prac i stanowisk pracy oraz zakresu wykonywanych czynności eksploatacyjnych; 2) certyfikat wymagany przy stosowaniu czynników ziębniczych będących SZWO lub F-gazami, o ile ma to zastosowanie.
Prace i czynności eksploatacyjne przy instalacji ziębniczej, z wyłączeniem prac, o których mowa w § 9 projektu, są pracami szczególnie niebezpiecznymi, które należy wykonywać na podstawie polecenia pisemnego. Polecenie wykonania pracy wydaje operator instalacji lub prowadzący eksploatację, albo osoby przez nich upoważnione, uwzględniając wymagania zawarte w instrukcji eksploatacji. Treść polecenia określa § 8 projektu. Polecenie pisemne należy przechowywać przez okres nie krótszy niż 1 miesiąc, lecz nie dłuższy niż 6 miesięcy od daty zakończenia prac. Tryb rejestrowania, wydawania, obiegu i przechowywania poleceń pisemnych ustala operator instalacji.
W myśl § 10 projektu w przypadku, gdy instalacja ziębnicza znajduje się w części lub w całości na zewnątrz budynku, jej części składowe powinny być tak umieszczone, aby w razie uwolnienia czynnika ziębniczego nie przedostał się on do wnętrza budynku, a strefa zagrożenia nie obejmowała terenów i przestrzeni przeznaczonych na pobyt ludzi. Instalacja ziębnicza i jej części składowe powinny być zabezpieczone przed niekorzystnym wpływem otoczenia w sposób zapewniający bezpieczną eksploatację. Obiekty budowlane, zewnętrzne instalacje ziębnicze, zbiorniki oraz inne obiekty techniczne związane z eksploatacją, powinny mieć zapewnioną ochronę odgromową.
W przypadku wystąpienia awarii instalacji ziębniczej, należy niezwłocznie poinformować o zdarzeniu osoby narażone i podjąć działania w celu wyeliminowania lub ograniczenia jej skutków. 2. W razie niekontrolowanego uwolnienia czynnika ziębniczego należy: 1) ewakuować ludzi z rejonów zagrożonych; 2) w przypadku lokalizacji instalacji ziębniczej w maszynowni, uruchomić wentylację awaryjną; 3) odciąć dopływ czynnika ziębniczego do odcinka instalacji, z którego nastąpiło jego uwolnienie; 4) opróżnić uszkodzony odcinek instalacji z czynnika ziębniczego.
Projektowane rozporządzenie miałoby wejść w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.

Więcej na ten temat w Serwisie BHP.