Konfederacja Pracodawców Polskich podkreśla, że możliwość legalnej pracy za granicą i perspektywa wyższych zarobków powodują, że coraz więcej osób decyduje się na porzucenie dotychczasowego zatrudnienia i wyjazd z Polski. Ponadto – według pracodawców – nie robią tego zgodnie z zasadami Kodeksu pracy, nie zwracają uwagi na konsekwencje, jakie ich decyzje mają dla firm.

Jak zaznacza KPP, dla pracodawców taka nagła strata oznacza duży, a co gorsza nieprzewidywalny, uszczerbek finansowy.

Pracodawca, od którego zatrudniony odszedł bez usprawiedliwienia, musi podjąć czasochłonne działania, aby ustał wiążący ich stosunek pracy. Paradoksalnie, mimo że pracownik - wbrew prawu – rozwiązał umowę i nie pracuje, przez pewien czas nadal jest zatrudniony i może z tego tytułu czerpać profity. Przykładowo, okres ten wlicza się do stażu, od którego zależą uprawnienia pracownicze. Tak więc za czas takiej nieobecności (jeżeli nie przekroczy 30 dni) należy mu się ekwiwalent za urlop, a jeśli w tym czasie umrze, jego rodzinie odprawa pośmiertna – podkreśla KPP.

Pracodawcy przypomnieli, że w wyroku z dnia 29 kwietnia 2005 r. (sygn. akt III PK 2/05) Sąd Najwyższy orzekł, że pracownik, który niezgodnie z prawem rozstaje się z firmą, musi liczyć się z zapłatą odszkodowania. Pracodawca musiałby jednak udowodnić, jaki wpływ na powstanie szkody miało takie odejście, co w praktyce bywa trudne, szczególnie w wypadku małych firm, które nie zawsze są w stanie skorzystać z fachowej pomocy prawnej.

Dlatego, zdaniem KPP, należy wprowadzić do Kodeksu pracy instytucję porzucenia pracy oraz możliwość wystąpienia przez pracodawcę o odszkodowanie od osoby porzucającej dotychczasowe zatrudnienie.

KPP przypomina, że obecnie ustanie stosunku pracy może nastąpić poprzez jego rozwiązanie bądź wygaśnięcie.

Henryk Michałowicz, ekspert KPP, zwraca uwagę, że porzucenie pracy należy odróżnić od sytuacji, w której pracownik złożył oświadczenie o rozwiązaniu umowy bez zachowania okresu wypowiedzenia. Instytucja ta jest uregulowana w Kodeksie pracy i zgodnie z postanowieniem art. 61² § 1 Kodeksu pracy, pracodawca może dochodzić od takiego pracownika odszkodowania w wysokości jego wynagrodzenia za okres wypowiedzenia.

Natomiast, w ocenie KPP, porzucenie pracy to faktyczne zaniechanie jej wykonywania, bez prawnego uzasadnienia. W takim przypadku pracodawca może rozwiązać umowę bez wypowiedzenia z winy pracownika. Powinien o tym zawiadomić pracownika na piśmie podając przyczynę oraz dostarczyć mu świadectwo pracy.

W ocenie KPP, pracownicy porzucający pracę sankcjonowani są za takie działanie nieadekwatnie. Przez 180 dni od zarejestrowania się w urzędzie pracy nie zostanie im wypłacony zasiłek, jeśli w okresie 6 miesięcy przed tym zarejestrowaniem spowodowali rozwiązanie stosunku pracy bez wypowiedzenia ze swej winy. W obecnej sytuacji przepis ten, zdaniem KPP, nie jest wystarczająco dotkliwy, przez co nie stanowi dla pracodawcy wystarczającej ochrony.